Sprawa T-198/12: Skarga wniesiona w dniu 14 maja 2012 r. - Niemcy przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.200.19

Akt nienormatywny

Wersja od: 7 lipca 2012 r.

Skarga wniesiona w dniu 14 maja 2012 r. - Niemcy przeciwko Komisji

(Sprawa T-198/12)

(2012/C 200/39)

Język postępowania: niemiecki

(Dz.U.UE C z dnia 7 lipca 2012 r.)

Strony

Strona skarżąca: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: T. Henze i A. Wiedmann)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2012)1348 wersja ostateczna z dnia 1 marca 2012 r. dotyczącej przepisów krajowych zgłoszonych przez federalny rząd Niemiec utrzymujących dopuszczalne wartości dla ołowiu, baru, arsenu, antymonu, rtęci, nitrozoamin i substancji zdolnych do tworzenia nitrozoamin w zabawkach po wejściu w życie dyrektywy 2009/48/WE w sprawie bezpieczeństwa zabawek

w zakresie, w jakim nie zatwierdza się przepisów zgłoszonych w celu utrzymania dopuszczalnych wartości dla arsenu, antymonu, rtęci (art. 1 ust. 1),

w zakresie, w jakim przepisy zgłoszone w celu utrzymania dopuszczalnych wartości dla ołowiu i baru zatwierdza się czasowo jedynie do dnia 21 lipca 2013 r. (art. 1 ust. 2 i 3);

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi zasadniczo:

1) Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia postanowień traktatowych w rozumieniu art. 263 akapit pierwszy alternatywa trzecia w związku z art. 114 TFUE z powodu niedopuszczalności ograniczenia czasowego w odniesieniu do ołowiu i baru

Skarżąca podnosi, że w zakresie, w jakim Komisja zatwierdziła przepisy zgłoszone w celu utrzymania dopuszczalnych wartości dla ołowiu i baru czasowo jedynie do dnia 21 lipca 2013 r., zaskarżona decyzja narusza postanowienia traktatowe w rozumieniu art. 263 akapit pierwszy alternatywa trzecia TFUE, gdyż to ograniczenie czasowe stanowi obejście regulacji terminów i zatwierdzania zawartej w art. 114 TFUE.

2) Zarzut drugi, dotyczący naruszenia istotnych wymogów proceduralnych w rozumieniu art. 263 akapit drugi alternatywa druga TFUE z powodu naruszenia obowiązku uzasadnienia zgodnie z art. 296 akapit drugi TFUE w odniesieniu do czasowego ograniczenia zatwierdzenia dotyczącego ołowiu i baru

Skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła swój obowiązek uzasadnienia na podstawie art. 296 akapit drugi TFUE a tym samym istotny wymóg proceduralny w rozumieniu art. 263 akapit drugi alternatywa druga TFUE w zakresie, w jakim zatwierdziła przepisy zgłoszone w celu utrzymania dopuszczalnych wartości dla ołowiu i baru czasowo jedynie do dnia 21 lipca 2013 r.

3) Zarzut trzeci, dotyczący nadużycia władzy w rozumieniu art. 263 akapit drugi alternatywa czwarta TFUE poprzez czasowe ograniczenie zatwierdzenia dotyczącego ołowiu i baru

4) Zarzut czwarty, dotyczący naruszenia postanowień traktatowych w rozumieniu art. 263 akapit drugi alternatywa trzecia TFUE z powodu nieuwzględnienia kryterium oceny zgodnie z art. 114 ust. 4 i 6 TFUE w odniesieniu do antymonu, arsenu i rtęci

Skarżąca podnosi, że w zakresie, w jakim Komisja zajęła stanowisko, że rząd niemiecki nie wykazał, iż dyrektywa 2009/48/WE⁽¹⁾ nie daje już odpowiedniego poziomu ochrony, względnie że jest szkodliwa dla zdrowia, stanowi to naruszenie postanowień traktatowych w rozumieniu art. 263 akapit drugi alternatywa trzecia TFUE, gdyż Komisja nie uwzględniła zgodnie z art. 114 ust. 4 i 6 TFUE kryterium oceny, czy i w jakim zakresie należy zatwierdzić utrzymanie przepisów krajowych po przyjęciu środka harmonizującego ze względu na ważne wymogi w rozumieniu art. 36 TFUE.

Skarżąca uważa, że zgodnie z wyrokiem Trybunału w sprawie C-3/00 Dania przeciwko Komisji kryterium stanowi to, czy składające wniosek państwo członkowskie wykazało, że przepisy krajowe gwarantują wyższy poziom ochrony zdrowia publicznego niż wspólnotowy środek harmonizujący i że nie wykraczają poza to, co niezbędne do osiągnięcia tego celu.

5) Zarzut piąty, dotyczący naruszenia postanowień traktatowych w rozumieniu art. 263 akapit drugi alternatywa trzecia TFUE z powodu błędnego pod względem faktycznym i prawnym zastosowania art. 114 ust. 4 i 6 TFUE w odniesieniu do antymonu, arsenu i rtęci

Skarżąca podnosi, że w zakresie, w jakim Komisja zajęła stanowisko, że rząd niemiecki nie wykazał, iż przepisy krajowe gwarantują wyższy poziom ochrony niż dyrektywa 2009/48/WE, zaskarżona decyzja narusza również art. 114 ust. 4 i 6 TFUE a tym samym postanowienia traktatowe w rozumieniu art. 263 akapit drugi alternatywa trzecia TFUE, gdyż przepisy krajowe określające dopuszczalne wartości arsenu, antymonu i rtęci w związku z zabawkami faktycznie gwarantują wyższy poziom ochrony zdrowia dzieci niż dyrektywa 2009/48/WE, nie wykraczają poza to, co niezbędne do osiągnięcia tego celu, a do tego rząd niemiecki w odpowiedni sposób wykazał to zgodnie z orzecznictwem Trybunału.

______

⁽¹⁾ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/48/WE z dnia 18 czerwca 2009 r. w sprawie bezpieczeństwa zabawek (Dz.U. L 170, s. 1).