Sprawa T-196/22: Skarga wniesiona w dniu 14 kwietnia 2022 r. - Mariani/Parlament

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2022.237.57

Akt nienormatywny

Wersja od: 20 czerwca 2022 r.

Skarga wniesiona w dniu 14 kwietnia 2022 r. - Mariani/Parlament

(Sprawa T-196/22)

Język postępowania: francuski

(2022/C 237/74)

(Dz.U.UE C z dnia 20 czerwca 2022 r.)

Strony

Strona skarżąca: Thierry Mariani (Paryż, Francja) (przedstawiciele: adwokat F.-P. Vos)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Zespołu ds. Wspierania Demokracji i Koordynacji Wyborów (DEG) D-301939 z dnia 3 marca 2022 r. o wykluczeniu Thierry'ego Marianiego z udziału w delegacjach obserwacji wyborów Parlamentu Europejskiego do końca jego kadencji poselskiej (2019-2024);

- zasądzenie od strony pozwanej na rzecz skarżącego kwoty 3 000 EUR na podstawie art. 87 i nast. regulaminu postępowania przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi siedem zarzutów.

1. Zarzut pierwszy, dotyczący braku uzasadnienia. Zdaniem skarżącego zaskarżona decyzja nie została dostatecznie uzasadniona, ponieważ nie zawierała dokładnego odniesienia do aktów prawnych stanowiących podstawię kary.

2. Zarzut drugi, dotyczący nieprzestrzegania postępowania w sprawie nałożenia kary przewidzianego w regulaminie Parlamentu Europejskiego. Skarżący wskazuje w tym względzie, że uchybienie proceduralne jest tu oczywiste, ponieważ żaden przepis regulaminu Parlamentu Europejskiego nie odnosi się do rozpatrywanego przypadku, a postępowanie dyscyplinarne mające zastosowanie do posłów i określone w kodeksie postępowania posłów nie było przestrzegane.

3. Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia zasady kontradyktoryjności. Skarżący podnosi w tym względzie, że postępowanie w sprawie nałożenia kary nie miało charakteru kontradyktoryjnego, ponieważ nie zostało zachowane prawo skarżącego do bycia wysłuchanym, gdyż nie miał on możliwości przedstawienia swoich uwag przed nałożeniem kary.

4. Zarzut czwarty, naruszenia art. 6 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. (zwanej dalej "EKPC"). Zdaniem skarżącego naruszona została zasada równości, ponieważ skarżącemu nie doręczono zaskarżonej decyzji w jego języku ojczystym i nie zawierała ona informacji o przysługujących mu środkach odwoławczych. Ponadto organ prowadzący dochodzenie działał również jako organ orzekający, a rozdzielenie tych funkcji jest gwarancją wynikającą z art. 6 EKPC.

5. Zarzut piąty, dotyczący naruszenia zasady niedyskryminacji. Skarżący podnosi, że zaskarżona decyzja, ze względu na swoją surowość, jest dyskryminująca, ponieważ została wydana po pierwszej decyzji o zawieszeniu z dnia 18 czerwca 2021 r., która już wcześniej utrwaliła nierówne traktowanie posłów do parlamentu w zależności od ich przynależności politycznej.

6. Zarzut szósty dotyczący naruszenia zasady zakazu udzielania obligatoryjnych instrukcji. Zaskarżona decyzja pozbawiła posła niezależności i naruszyła zakaz udzielania obligatoryjnych instrukcji, ponieważ nie można skutecznie uznać, że skarżący postąpił niewłaściwie przez to, że został zaproszony przez państwo spoza Unii Europejskiej do pełnienia roli niezależnego obserwatora wyborów, mimo że nigdy nie twierdził, iż reprezentuje w tym kontekście instytucję europejską, której jest członkiem.

7. Zarzut siódmy, dotyczący tego, że decyzja jest ostateczna i nie podlega ponownemu rozpatrzeniu. Zdaniem skarżącego, należy ostatecznie stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji, ponieważ ma ona natychmiastowe zastosowanie i nie przewiduje żadnej możliwości ponownego rozpatrzenia przed upływem kadencji skarżącego.