Sprawa T-194/13: Skarga wniesiona w dniu 5 kwietnia 2013 r. - United Parcel Service przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.147.30

Akt nienormatywny

Wersja od: 25 maja 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 5 kwietnia 2013 r. - United Parcel Service przeciwko Komisji

(Sprawa T-194/13)

(2013/C 147/54)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 25 maja 2013 r.)

Strony

Strona skarżąca: United Parcel Service, Inc. (Atlanta, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: A. Ryan, B. Graham, Solicitors, W. Knibbeler i P. Stamou, lawyers)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie w całości nieważności decyzji Komisji z dnia 30 stycznia 2013 r. C(2013) 431 (Comp/M.6570 - UPS/TNT Express) zakazującej zaproponowanego nabycia TNT Express N.V. przez UPS w zakresie, w jakim Komisja zabroniła w niej tej koncentracji; a także

– obciążenie pozwanej kosztami niniejszego postępowania, w tym także kosztów ewentualnego interwenienta

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi następujące zarzuty:

1) Zarzut pierwszy dotyczy tego, że Komisja dopuściła się naruszenia prawa oraz oczywistego błędu w ocenie badając potencjalne skutki cenowe zamierzonej koncentracji. Następnie instytucja ta uchybiła ciążącemu na niej obowiązkowi uzasadnienia i naruszyła przysługujące UPS prawo do obrony zmieniając w istotny sposób przedstawiony przez UPS model ekonometryczny bez uprzedniego wysłuchania jej stanowiska i należytego wyjaśnienia wprowadzonych zmian.

2) Zarzut drugi dotyczy tego, że rozstrzygając w arbitralny sposób o możliwości weryfikacji wzrostu efektywności Komisja naruszyła prawo i odeszła od ustanowionych w orzecznictwie standardów. Następnie instytucja ta dopuściła się naruszenia prawa oraz oczywistego błędu w ocenie przypisując uznanemu przez nią co do zasady wzrostowi efektywności nieznaczną lub zerową wartość. Wreszcie, Komisja naruszyła przysługujące UPS prawo do obrony opierając swą odmowę uznania wzrostu efektywności na podstawie zastrzeżeń, do których UPS nie miała wcześniej okazji się ustosunkować.

3) Zarzut trzeci dotyczy tego, że Komisja dopuściła się naruszenia prawa oraz oczywistego błędu w ocenie stosując w błędny sposób pojęcie bliskości konkurencji. Dopuściła się ona również błędu wyciągając bez należytych dowodów wniosek, że potencjalny wzrost cen stosowanych przez podmiot powstały w wyniku koncentracji zostanie uwzględniony przez konkurenta tego podmiotu.

4) Zarzut czwarty dotyczy tego, że Komisja naruszyła przysługujące UPS prawo do obrony odmawiając jej dostępu do odpowiedniego i umożliwiającego obronę materiału dowodowego. Ponadto instytucja ta uchybiła ciążącemu na niej obowiązkowi uzasadnienia, naruszyła prawo i dopuściła się oczywistego błędu w ocenie wyciągając wniosek, że konkurenci, którzy nie konkurują w dostatecznie bliski sposób, nie będą w stanie wywierać w przewidywalnej przyszłości skutecznej presji konkurencyjnej na powstały w wyniku koncentracji podmiot.

5) Zarzut piaty dotyczy tego, że Komisja dopuściła się naruszenia prawa oraz oczywistego błędu w ocenie w analizie tego, czy klienci będą w stanie wywierać wpływ na działalność powstałego w wyniku koncentracji podmiotu.