Sprawa T-194/08: Skarga wniesiona w dniu 21 maja 2008 r. - Cattin i Cattin przeciwko Komisji.
Dz.U.UE.C.2008.197.27/1
Akt nienormatywny(Sprawa T-194/08)
(2008/C 197/48)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 2 sierpnia 2008 r.)
Strony
Strona skarżąca: R. Cattin & Cie (Bimbo, Republika Środkowoafrykańska) i Yves Cattin (Kadyks, Hiszpania) (przedstawiciel: B. Wägenbaur, avocat)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– zasądzenie od pozwanej zapłaty na rzecz skarżącej kwoty 18.946.139 EUR za poniesioną szkodę majątkową,
– zasądzenie od pozwanej zapłaty na rzecz skarżącej kwoty 100.000 EUR za doznaną krzywdę,
– zasądzenie od pozwanej zapłaty na rzecz skarżącego kwoty 150.000 EUR za doznaną krzywdę,
– zasądzenie odsetek za zwłokę od tych kwot od dnia wydania wyroku w niniejszej sprawie do dnia zapłaty, według stawki rocznej równej stawce ustalonej przez Europejski Bank Centralny dla głównych operacji refinansowania, powiększonej
o 2 punkty, lecz nieprzekraczającej stawki 6 %,
– obciążenie pozwanej kosztami postępowania poniesionymi przez skarżącą i skarżącego.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca spółka, specjalizująca się w produkcji, przetwarzaniu i wywozie kawy w Republice Środkowoafrykańskiej została wykluczona z finansowania przez Europejski Fundusz Rozwoju (EFR) spłaty wierzytelności posiadanych wobec instytucji państwowej "Soutien Café", utworzonej w celu utrzymania cen kawy w okresie znaczącego spadku cen pod koniec lat 80-tych. Skarżąca spółka została wykluczona ze spłaty wierzytelności z uwagi na fakt, że zgodnie ze sprawozdaniem z audytu sporządzonym na wniosek władz krajowych, dopuściła się prawdopodobnie defraudacji pewnych kwot na rzecz swych wspólników. Skarżąca spółka musiała w wyniku tego wykluczenia zawiesić swoją działalność i zwolnić ośmiuset pracowników zatrudnionych na stałe na plantacjach
Na poparcie skargi, skarżący podnoszą przede wszystkim naruszenie i) prawa do obrony, w zakresie w jakim skarżąca nie została wysłuchana przy sporządzaniu sprawozdania z audytu stwierdzającego defraudację środków pieniężnych, oraz ii) domniemania niewinności, gdyż żaden dowód nie został przedstawiony na poparcie tego wniosku sprawozdania.
Ponadto skarżący podnoszą zarzut oparty na naruszeniu zasad skutecznej ochrony sądowej, pewności prawa i obowiązku uzasadnienia, gdyż skarżąca spółka została wykluczona ze spłaty wierzytelności, bez przekazania jej jakiejkolwiek decyzji przez Komisję i bez formalnego poinformowania jej o zaleceniach sprawozdania z audytu, które było podstawą tego wykluczenia.
Wreszcie, skarżący twierdzą, że Komisja naruszyła zasady należytej staranności i dobrej administracji, gdyż wnioski skierowane do Komisji przez krajowe władze dotyczące skarżącej spółki pozostały bez odpowiedzi a sprawozdanie z audytu, które oparte było na błędnych danych liczbowych wymagało sporządzenia kontrekspertyzy, co Komisja przyznała, nie przystępując jednak do sporządzenia jej.