Sprawa T-191/09: Skarga wniesiona w dniu 14 maja 2009 r. - Hit Trading BV i Berkman Forwarding BV przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Dz.U.UE.C.2009.180.53/2
Akt nienormatywny(Sprawa T-191/09)
(2009/C 180/99)
Język postępowania: niderlandzki
(Dz.U.UE C z dnia 1 sierpnia 2009 r.)
Strony
Strona skarżąca: Hit Trading BV (Barneveld, Niderlandy) i Berkman Forwarding BV (Barendrecht, Niderlandy) (przedstawiciel: Jansen, adwokat)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– Hit Trading wnosi, by Sąd stwierdził nieważność decyzji Komisji wydanej w dniu 12 lutego 2009 r. w sprawie REC 08/01, nakazał odstąpienie od zaksięgowania a posteriori należności celnych i należności antydumpingowych lub stwierdził, że zasadny jest zwrot tych.
Zarzuty i główne argumenty
Komisja niesłusznie stwierdziła, że zasadne było zaksięgowanie a posteriori należności celnych i należności antydumpingowych oraz że nie miała miejsce szczególna sytuacja w rozumieniu art. 239 rozporządzenia (EWG) Rady nr 2913/92 Rady z dnia 12 października 1992 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. L 302, s. 1).
Skarżące przedstawiają następujące zarzuty na poparcie swego wniosku:
– Komisja uznała, że pakistańskie organy celne dopuściły się błędu w rozumieniu art. 220 ust. 2 lit. b) rozporządzenia nr 2913/92 w zakresie pochodzenia preferencyjnego, lecz niesłusznie stwierdziła, że błąd ten nie był błędem w rozumieniu art. 220 ust. 2 lit. b) rozporządzenia nr 2913/92 w zakresie pochodzenia niepreferencyjnego.
– Komisja niesłusznie uznała, że skarżące dopuściły się niestaranności w zakresie zgłoszeń przedstawionych po dniu 10 września 2004 r..
Komisja nie dopełniła obowiązków w zakresie badania kwestii odstąpienia od zaksięgowania a posteriori lub wystąpienia szczególnej sytuacji.
– Komisja uznała, że pakistańskie organy celne dopuściły się błędu w rozumieniu art. 220 ust. 2 lit. b) rozporządzenia nr 2913/92 w zakresie pochodzenia preferencyjnego, lecz niesłusznie stwierdziła, że w zakresie pochodzenia niepreferencyjnego błąd ten nie stanowił szczególnej sytuacji w rozumieniu art. 239 rozporządzenia nr 2913/92.
– Z zaskarżonej decyzji nie wynika, by Komisja rzeczywiście dokonała wyważenia interesów Wspólnoty z poszanowaniem przepisów celnych i interesów działającego w dobrej wierze importera, tak by ten ostatni nie poniósł szkody wykraczającej poza normalne ryzyko handlowe.
– Z zaskarżonej decyzji nie wynika, by Komisja zbadała całość istotnych danych faktycznych w celu ustalenia czy okoliczności w tej sprawie stanowiły szczególną sytuację.