Sprawa T-190/21: Skarga wniesiona w dniu 7 kwietnia 2021 r. - RI i in. / Rada i in.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2021.217.55

Akt nienormatywny

Wersja od: 7 czerwca 2021 r.

Skarga wniesiona w dniu 7 kwietnia 2021 r. - RI i in. / Rada i in.

(Sprawa T-190/21)

Język postępowania: francuski

(2021/C 217/70)

(Dz.U.UE C z dnia 7 czerwca 2021 r.)

Strony

Strona skarżąca: RI i 15 innych skarżących (przedstawiciel: adwokat N. de Montigny)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska, Europejska Służba Działań Zewnętrznych (ESDZ) i Eulex Kosovo

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

tytułem głównym:

– w odniesieniu do stosunku pracy:

– zmianę kwalfikacji stosunku umownego skarżących na umowę o pracę na czas nieokreślony;

– zasądzenie od pozwanych odszkodowania z tytułu wypowiedzenia:

– na rzecz skarżącego RW - 65 726,17 EUR;

– na rzecz skarżącego RZ - 84 748,27 EUR;

– zasądzenie od pozwanych na rzecz skarżących odszkodowania z tytułu braku objęcia krajowym systemem zabezpieczenia społecznego, ustalonego na podstawie mającego zastosowanie ustawodawstwa;

– zasądzenie od nich odsetek od tych kwot;

– wyznaczenie stronom terminu na oszacowanie wspomnianego podlegającego ustaleniu odszkodowania;

– w odniesieniu do pozostałych roszczeń:

– stwierdzenie, że skarżący powinni byli zostać zatrudnieni w charakterze członków personelu tymczasowego jednej z trzech pierwszych pozwanych i uznanie, że trzy pierwsze pozwane traktowały skarżących w sposób niezgodny z prawem i dyskryminujący - bez obiektywnego uzasadnienia - co się tyczy ich wynagrodzenia, przysługujących im uprawnień emerytalnych i powiązanych korzyści, a także co się tyczy gwarancji późniejszego zatrudnienia;

– zasądzenie od trzech pierwszych pozwanych odszkodowania na rzecz każdego ze skarżących za szkodę poniesioną z uwagi na niezastosowanie wynagrodzenia, uprawnień emerytalnych, dodatków i korzyści wynikających ze stosowania warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej, spowodowaną niezgodnym z prawem nierównym traktowaniem;

– zasądzenie od nich odsetek od tych kwot;

– wyznaczenie stronom terminu na oszacowanie wspomnianego odszkodowania z uwzględnieniem grupy i stopnia, do których skarżący powinni byli zostać odpowiednio zaszeregowani przy zatrudnieniu, przeciętnego wzrostu płacy, rozwoju ich kariery zawodowej, świadczeń, które powinni byli wówczas pobierać na podstawie umów o pracę w charakterze członka personelu tymczasowego, oraz porównanie otrzymanych wyników z wynagrodzeniem faktycznie pobranym przez skarżących;

posiłkowo:

– zasądzenie od trzech pierwszych pozwanych odszkodowania na rzecz skarżących z tytułu odpowiedzialności umownej wynikającej z nieposzanowania ich praw podstawowych, szacowanego ex aequo et bono na 20 000 EUR za każdy rok stażu pracy;

– zasądzenie od nich odsetek od tych kwot;

wysłuchanie pozwanych obciążonych kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżący podnoszą siedem zarzutów, które w istocie są identyczne z zarzutami podniesionymi w ramach sprawy T-183/21, QP i in. / Rada i in., lub do nich podobne.