Sprawa T-188/11: Skarga wniesiona w dniu 1 kwietnia 2011 r. - Chiboub przeciwko Radzie.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.145.38

Akt nienormatywny

Wersja od: 14 maja 2011 r.

Skarga wniesiona w dniu 1 kwietnia 2011 r. - Chiboub przeciwko Radzie

(Sprawa T-188/11)

(2011/C 145/64)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 14 maja 2011 r.)

Strony

Strona skarżąca: Mohamed Slim Ben Mohamed Hassen Ben Salah Chiboub (Abou Dabi, Zjednoczone Emiraty Arabskie) (przedstawiciel: adwokat G. Perrot)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2011/72/WPZiB z dnia 31 stycznia 2011 r. w zakresie, w jakim wywołuje niekorzystne skutki dla Mohameda Slima Ben Mohameda Hassena Ben Salah Chibouba;

– stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej 2011/79/WPZiB z dnia 4 lutego 2011 r., wydanej na podstawie decyzji Rady 2011/72/WPZiB z dnia 31 stycznia 2011 r., w zakresie, w jakim wywołuje niekorzystne skutki dla Mohameda Slima Ben Mohameda Hassena Ben Salah Chibouba;

– stwierdzenie nieważności rozporządzenia (UE) nr 101/2011 z dnia 4 lutego 2011 r., wydanego na podstawie decyzji Rady 2011/72/WPZiB z dnia 31 stycznia 2011 r., w zakresie, w jakim wywołuje niekorzystne skutki dla Mohameda Slima Ben Mohameda Hassena Ben Salah Chibouba;

– w rezultacie orzeczenie, że Rada jest zobowiązana do pokrycia kosztów postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1) Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia praw podstawowych a w szczególności prawa do obrony, ponieważ decyzja 2011/72/WPZiB nakłada kary na stronę skarżącą i wyrządza jej znaczną szkodę, chociaż strona skarżąca nie została wcześniej wysłuchana a tym samym, w następstwie, nie miała możliwości skutecznego przedstawienia swojego stanowiska.

2) Zarzut drugi dotyczy naruszenia obowiązku uzasadnienia, prawa do skutecznej ochrony sądowej i domniemania niewinności, ponieważ strona skarżąca została ujęta na spornej liście, chociaż nie została wcześniej przesłuchana i nie wskazano jej faktycznych i prawnych podstaw uzasadniających wpisanie na tę listę.

3) Zarzut trzeci dotyczy oczywistego błędu w ocenie, ponieważ strona skarżąca nie może być oskarżona o nadużycia finansowe celem prania pieniędzy, gdyż omawiane środki pochodzą z FIFA, od której strona skarżąca otrzymywała wynagrodzenie w latach 2006- 2010 w ramach różnych umów.