Sprawa T-183/21: Skarga wniesiona w dniu 7 kwietnia 2021 r. - QP i in. / Rada i in.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2021.217.51

Akt nienormatywny

Wersja od: 7 czerwca 2021 r.

Skarga wniesiona w dniu 7 kwietnia 2021 r. - QP i in. / Rada i in.

(Sprawa T-183/21)

Język postępowania: francuski

(2021/C 217/67)

(Dz.U.UE C z dnia 7 czerwca 2021 r.)

Strony

Strona skarżąca: QP i 15 innych skarżących (przedstawiciel: adwokat N. de Montigny)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska, Europejska Służba Działań Zewnętrznych (ESDZ) i Eulex Kosovo

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

tytułem głównym:

– w odniesieniu do stosunku pracy:

– na rzecz wszystkich skarżących:

– zmianę kwalfikacji stosunku umownego skarżących na umowę o pracę na czas nieokreślony;

– zasądzenie od pozwanych na rzecz skarżących odszkodowania z tytułu braku objęcia krajowym systemem zabezpieczenia społecznego, ustalonego na podstawie mającego zastosowanie ustawodawstwa;

– zasądzenie od nich odsetek od tych kwot;

– wyznaczenie stronom terminu na określenie wspomnianego odszkodowania podlegającego ustaleniu na podstawie ustawodawstwa mającego zastosowanie w tej dziedzinie według zasad orzeczonych przez Sąd w mającym zapaść orzeczeniu;

– na rzecz skarżących, których stosunek umowny ustał w wyniku jednostronnej decyzji pozwanych:

– zasądzenie od pozwanych odszkodowania z tytułu wypowiedzenia:

– na rzecz skarżącego QP - 42 092,50 EUR;

– na rzecz skarżącego QT - 69 880,54 EUR;

– na rzecz skarżącego QU - 53 749,17 EUR;

– na rzecz skarżącego QV - 57 159,69 EUR;

– na rzecz skarżącego QY - 63 298,15 EUR;

– na rzecz skarżącego RB - 55 303,02 EUR;

– na rzecz skarżącego RD - 55 373,64 EUR;

– na rzecz skarżącego RF - 40 201,21 EUR;

– zasądzenie od pozwanych na rzecz każdego z następujących skarżących odszkodowania za niezgodne z prawem zwolnienie szacowanego ex aequo et bono na 12 500 EUR za każdy rok stażu pracy;

– zasądzenie od pozwanych na rzecz każdego ze skarżących QP, QR, QS, QT, QU, QV, QW, QY, QZ, RA, RB, RC, RD i RE zapłaty kwoty różnicy względem zbyt niskiego wynagrodzenia pobieranego od daty zmiany zaszeregowania płacowego dokonanej w dniu 1 września 2012 r.;

– zasądzenie od nich odsetek od tych kwot;

– w odniesieniu do pozostałych roszczeń:

– stwierdzenie, że skarżący powinni byli zostać zatrudnieni w charakterze członków personelu tymczasowego jednej z trzech pierwszych pozwanych i uznanie, że trzy pierwsze pozwane traktowały skarżących w sposób niezgodny z prawem i dyskryminujący - bez obiektywnego uzasadnienia - co się tyczy ich wynagrodzenia, przysługujących im uprawnień emerytalnych i powiązanych korzyści, a także co się tyczy gwarancji późniejszego zatrudnienia;

– zasądzenie od trzech pierwszych pozwanych odszkodowania na rzecz każdego ze skarżących za szkodę poniesioną z uwagi na niezastosowanie wynagrodzenia, uprawnień emerytalnych, dodatków i korzyści wynikających ze stosowania warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej, spowodowaną niezgodnym z prawem nierównym traktowaniem;

– zasądzenie od nich odsetek od tych kwot;

– wyznaczenie stronom terminu na oszacowanie wspomnianego odszkodowania z uwzględnieniem grupy i stopnia, do których skarżący powinni byli zostać odpowiednio zaszeregowani przy zatrudnieniu, przeciętnego wzrostu płacy, rozwoju ich kariery zawodowej, świadczeń, które powinni byli wówczas pobierać na podstawie tych umów o pracę w charakterze członka personelu tymczasowego, oraz porównanie otrzymanych wyników z wynagrodzeniem faktycznie pobranym przez skarżących;

posiłkowo:

– zasądzenie od trzech pierwszych pozwanych odszkodowania na rzecz skarżących z tytułu odpowiedzialności umownej wynikającej z nieposzanowania ich praw podstawowych, szacowanego ex aequo et bono na 20 000 EUR za każdy rok stażu pracy;

– zasądzenie od nich odsetek od tych kwot;

wysłuchanie pozwanych obciążonych kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżący podnoszą siedem zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący nadużycia prawa poprzez zawieranie kolejnych umów na czas określony i naruszenia zasady proporcjonalności. Skarżący powołują się na stosowanie prawa materialnego mającego zastosowanie do ich umów i żądają zmiany kwalifikacji ich umów o pracę w ramach instytucji na umowy o pracę na czas nieokreślony oraz zapłaty z mocą wsteczną ich należności socjalnych oraz w odniesieniu do niektórych z nich zapłaty odszkodowania za wypowiedzenie.

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia zasady równego traktowania i niedyskryminacji. Skarżący uważają, że ramy prawne wprowadzone przez pozwane w odniesieniu do zawierania międzynarodowych indywidualnych umów o pracę są, po pierwsze, dyskryminujące w stosunku do warunków zatrudnienia innych pracowników Unii, a po drugie, niejasne oraz, wreszcie, sprzeczne z zasadami europejskiego porządku publicznego, w tym z wartościami i zasadami ustanowionymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej.

3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia prawa do bycia wysłuchanym.

4. Zarzut czwarty dotyczący niepewności prawa i naruszenia prawa do dobrej administracji.

5. Zarzut piąty dotyczący naruszenia zasady prowadzenia konsultacji z przedstawicielami personelu.

6. Zarzut szósty dotyczący naruszenia przez pozwanych Europejskiego kodeksu dobrej praktyki administracyjnej.

7. Zarzut siódmy dotyczący naruszenia przez pozwanych prawa do swobodnego przepływu pracowników.