Sprawa T-182/10: Skarga wniesiona w dniu 19 kwietnia 2010 r. - AISCAT przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2010.161.54

Akt nienormatywny

Wersja od: 19 czerwca 2010 r.

Skarga wniesiona w dniu 19 kwietnia 2010 r. - AISCAT przeciwko Komisji

(Sprawa T-182/10)

(2010/C 161/85)

Język postępowania: włoski

(Dz.U.UE C z dnia 19 czerwca 2010 r.)

Strony

Strona skarżąca: Associazione Italiana delle Società Concessionarie per la costruzione e l'esercizio di Autostrade e Trafori stradali (AISCAT) (Rzym, Włochy) (przedstawiciel: M. Maresca, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

– Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 10 lutego 2010 r.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsza skarga ma na celu stwierdzenie nieważności decyzji zawartej w piśmie Komisji Europejskiej z dnia 10 lutego 2010 r., w którym została wykluczona ewentualność naruszenia art. 87 WE (obecnie art. 107 TFUE) przez Republikę Włoską polegającego na powierzeniu przez nią budowy odcinka autostrady (zwanego "Passante di Mestre") i zarządzania nim bez postępowania przetargowego mieszanej spółce publiczno/prywatnej CAV S.p.A. (spółce akcyjnej utworzonej przez ANAS S.p.A. i region Veneto w równych udziałach) oraz na sfinansowaniu tej budowy poprzez podwyższenie opłat w punktach poboru opłat za przejazd autostradą istniejących na równoległym i konkurencyjnym odcinku autostrady.

Zdaniem skarżącej Republika Włoska naruszyła art. 87 WE (obecnie art. 107 TFUE) z dwóch powodów:

Po pierwsze, fakt, że Republika Włoska udzieliła koncesji na budowę i zarządzanie Passante di Mestre bezpośrednio CAV na podstawie art. 2 ust. 290 ustawy nr 244 z dnia 24 grudnia 2007 r., stanowi pomoc państwa, ponieważ z uwagi na brak przesłanek uzasadniających tzw. zamówienie in-house zamówienie zostało udzielone spółce mieszanej, której przysługuje nienależna przewaga nad konkurencją ze względu na jej cechy charakterystyczne przewidziane w statucie oraz związane z zarządem. W CAV 50 % akcji posiada bowiem ANAS, która mimo że pełni rolę publicznoprawną jako organ regulacyjny, prowadzi także działalność przedsiębiorstwa (budowa autostrad i zarządzanie nimi) na rynku, który ona sama reguluje, którego uregulowaniom ona sama podlega i w stosunku do którego ona sama jest organem udzielającym koncesji.

Po drugie, fakt, że Republika Włoska zaaprobowała porozumienie zawarte między ANAS (w charakterze organu udzielającego koncesji) a CAV w sprawie finansowania Passante di Mestre poprzez podwyższenie opłat w punktach poboru opłat za przejazd autostradą istniejących na równoległym i konkurencyjnym odcinku autostrady, stanowi pomoc państwa na rzecz CAV.

Podwyżka opłat stanowiła bowiem instrument, który umożliwił skierowanie ruchu pojazdów silnikowych na nowo budowany odcinek (Passante di Mestre) i jednocześnie spowodował spadek ruchu na konkurencyjnym odcinku (zwanym "Tangenziale di Mestre") stanowiącym przedmiot wspomnianej podwyżki. Przedmiotem pomocy nie jest zatem kwota wynikająca z podwyżki opłat sama w sobie, lecz korzyść konkurencyjna, jaką CAV z niej czerpie, oraz z drugiej strony strata, jaką poniosły z tego powodu spółki posiadające koncesje w stosunku do Tangenziale di Mestre.