Sprawa T-180/08 P: Odwołanie od postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej wydanego w dniu 6 marca 2008 r. w sprawie F-55/07 Tiralongo przeciwko Komisji, wniesione w dniu 15 maja 2008 r. przez Giuseppe Tiralongo.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2008.171.45/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 5 lipca 2008 r.

Odwołanie od postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej wydanego w dniu 6 marca 2008 r. w sprawie F-55/07 Tiralongo przeciwko Komisji, wniesione w dniu 15 maja 2008 r. przez Giuseppe Tiralongo

(Sprawa T-180/08 P)

(2008/C 171/86)

(Dz.U.UE C z dnia 5 lipca 2008 r.)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Giuseppe Tiralongo (Ladispoli, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci F. Sciaudone, R. Sciaudone, S. Frazzani)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania wnoszącego odwołanie

– uchylenie zaskarżonego postanowienia, wydanego w dniu 6 marca 2008 r. w sprawie F-55/07 i skierowanie sprawy do Sądu do spraw Służby Publicznej celem ponownego rozpatrzenia i wydania orzeczenia co do istoty sprawy w świetle wskazówek, które zostaną przedstawione przez Sąd Pierwszej Instancji;

– obciążenie Komisji kosztami niniejszej instancji, jak również postępowania w ramach sprawy F-55/07.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie swoich żądań wnoszący odwołanie podnosi, co następuje:

– Sąd do spraw Służby Publicznej w błędny sposób zastosował orzecznictwo z zakresu autonomii zarzutów skargi. Sąd w postępowaniu w pierwszej instancji przede wszystkim niesłusznie zastosował zasady zawarte w orzecznictwie mające zastosowanie do naprawienia szkody powstałej w wyniku bezprawnych działań przy założeniu, że szkoda została spowodowana bezprawnymi działaniami;

– Sąd do spraw Służby Publicznej nie uzasadnił spornego postanowienia w zakresie, w jakim wyraźnie potwierdził, że trzy argumenty przedstawione przez skarżącego nie dotyczyły zachowania Komisji Europejskiej, lecz odnosiły się faktycznie do bezprawności pewnych działań;

– Sąd do spraw Służby Publicznej w błędny sposób zastosował orzecznictwo z zakresu autonomii zarzutów skargi. Sąd w postępowaniu w pierwszej instancji niesłusznie uznał między innymi, że zasada autonomii zarzutów nie mogła wywołać skutków w tej sprawie;

– brak uzasadnienia pod kątem wniosku o zadośćuczynienie: w świetle wielości argumentów obszernie przedstawionych przez skarżącego dla wykazania związku pomiędzy krzywdą a zachowaniem Komisji, zaskarżone postanowienie, które milczy w tym względzie, nie pozwala na zrozumienie motywów, które legły u podstaw oddalenia tych argumentów.