Sprawa T-18/19: Skarga wniesiona w dniu 11 stycznia 2019 r. - Brown / Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.72.46

Akt nieoceniany

Wersja od: 25 lutego 2019 r.

Skarga wniesiona w dniu 11 stycznia 2019 r. - Brown / Komisja

(Sprawa T-18/19)

Język postępowania: angielski

(2019/C 72/59)

(Dz.U.UE C z dnia 25 lutego 2019 r.)

Strony

Strona skarżąca: Colin M. Brown (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: adwokat I. Van Damme)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Urzędu Administracji i Wypłacania Należności Indywidualnych z dnia 19 marca 2018 r., na mocy której skarżący przestał być uprawniony do otrzymywania dodatku zagranicznego oraz dodatku na poczet kosztów podróży;

- nakazanie przywrócenia dodatku zagranicznego oraz dodatku na poczet kosztów podróży od dnia 1 grudnia 2017 r.;

- nakazanie zapłaty skarżącemu dodatków niewypłaconych w okresie od dnia 1 grudnia 2017 r. do dnia przywrócenia skarżącemu uprawnienia, wraz z odsetkami;

- uchylenie, jeśli Sąd uwzględni zarzut niezgodności z prawem, stosowania wobec skarżącego art. 4 ust. 1 lit. b) załącznika VII do regulaminu pracowniczego do czasu zastąpienia go przez niedyskryminujące przepisy;

- obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący błędnej interpretacji art. 4 ust. 1 lit. a) załącznika VII do regulaminu pracowniczego, ponieważ Komisja niesłuszne zinterpretowała ten przepis w ten sposób, że uprawnienie do otrzymywania dodatku zagranicznego, uzyskane w oparciu o miejsce urodzenia oraz centrum interesów urzędnika, znajdujące się w innym państwie członkowskim przed jego zatrudnieniem, podlega ponownej ocenie w przypadku, gdy dany urzędnik następnie nabywa obywatelstwo państwa członkowskiego, w którym pozostaje zatrudniony.

2. Zarzut drugi, w którym skarżący twierdzi, że decyzja z dnia 19 marca 2018 r. jest wobec niego dyskryminująca, ponieważ uzależnia jego uprawnienie do otrzymywania dodatku zagranicznego od warunków ustanowionych w art. 4 ust. 1 lit. b) załącznika VII do regulaminu pracowniczego.

3. Zarzut trzeci, w którym skarżący podnosi, że jeśli Sąd orzeknie, iż Komisja miała prawo ustalić, czy skarżący jest uprawniony do otrzymywania dodatku zagranicznego w świetle art. 4 ust. 1 lit. b) załącznika do VII regulaminu pracowniczego, to jednak instytucja ta nie dokonała interpretacji tego przepisu zgodne z zasadą niedyskryminacji.

4. Zarzut czwarty, w którym skarżący podnosi, tytułem ewentualnym, że jeśli trzy powyższe zarzuty zostaną oddalone, art. 4 ust. 1 załącznika VII do regulaminu pracowniczego jest niezgodny z prawem i nie podlega stosowaniu, ponieważ i w zakresie w jakim jest on w sposób nieuzasadniony dyskryminujący w odniesieniu do osób znajdujących się w sytuacji takiej jak skarżący, ze względów przytoczonych w uzasadnieniu zarzutu drugiego.