Sprawa T-177/17: Skarga wniesiona w dniu 15 marca 2017 r. - EKETA/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.151.41

Akt nieoceniany

Wersja od: 15 maja 2017 r.

Skarga wniesiona w dniu 15 marca 2017 r. - EKETA/Komisja

(Sprawa T-177/17)

Język postępowania: grecki

(2017/C 151/53)

(Dz.U.UE C z dnia 15 maja 2017 r.)

Strony

Strona skarżąca: Ethniko Kentro Erevnas kai Technologikis Anaptyxis (EKETA) (Saloniki, Grecja) (przedstawiciele: adwokaci V. Christianos i S. Paliou)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie, że wystosowane przez Komisję Europejską do ΕΚΕΤΑ żądanie zwrotu kwoty 211 185,95 EUR odpowiadającej pomocy finansowej otrzymanej przez nią na projekt ASK-IT, które to żądanie figuruje w nocie debetowej nr 3241615292/29 listopada 2016 r., jest bezzasadne w odniesieniu do kwoty 143 910,77 EUR;

- stwierdzenie, że kwota 143 910,77 EUR stanowi koszty kwalifikowalne oraz że ΕΚΕΤΑ nie jest zobowiązana zwrócić tej kwoty Komisji Europejskiej, i

- obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania poniesionymi przez stronę skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

1. W niniejszej skardze Ethniko Kentro Erevnas kai Technologikis Anaptyxis (zwane dalej "EKETA") kwestionuje żądanie wystosowane przez Komisję w drodze noty debetowej nr 3241615292/29 listopada 2016 r. w związku z wykonaniem projektu ASK-IT. Za pomocą tej noty debetowej Komisja zażądała, by ΕΚΕΤΑ zwróciła część pomocy finansowej otrzymanej na projekt ASK-IT, w wysokości 211 185,95 EUR. Sporna wierzytelność została ustalona w wyniku kontroli na miejscu przeprowadzonej przez Komisję Europejską w pomieszczeniach strony skarżącej.

2. W tym kontekście strona skarżąca wnosi do Sądu na podstawie art. 272 TFUE o stwierdzenie, że część wyżej wymienionej kwoty, o której mowa w nocie debetowej, wynosząca 143 910,77 EUR stanowi koszty kwalifikowalne oraz że ΕΚΕΤΑ nie jest zobowiązana zwrócić owej kwoty Komisji.

3. ΕΚΕΤΑ utrzymuje, że wyżej wymieniona kwota 143 910,77 EUR składa się z kwalifikowalnych kosztów personelu, kosztów podwykonawstwa i kosztów pośrednich, które Komisja błędnie odrzuciła jako koszty niekwalifikowalne. Dopuszczalność kosztów strony skarżącej znajduje potwierdzenie w informacjach, które przekazała ona Komisji Europejskiej podczas kontroli na miejscu i w późniejszej korespondencji oraz które przedkłada ona także Sądowi.