Sprawa T-177/04: Skarga wniesiona dnia 14 maja 2004 r. przez easyJet Airline Company Limitem przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2004.201.17/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 7 sierpnia 2004 r.

Skarga wniesiona dnia 14 maja 2004 r. przez easyJet Airline Company Limitem przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-177/04)

(2004/C 201/37)

(Język postępowania: angielski)

(Dz.U.UE C z dnia 7 sierpnia 2004 r.)

Dnia 14 maja 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich przez easyJet Airline Company Limited, z siedzibą w Luton (Zjednoczone Królestwo), reprezentowaną przez J. Cooka, S. Dolana i J. Parkera, Solicitors.

Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

– uchylenie decyzji Komisji z dnia 11 lutego 2004 r. w sprawie nr COMP/M.3280 (Air France/KLM) stwierdzającej na podstawie art. 6 ust. 1 lit. b) i art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 4064/89⁽¹⁾ zgodność koncentracji ze wspólnym rynkiem,

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

W zaskarżonej decyzji Komisja uznała, że połączenie linii lotniczych "Air France" i "KLM" doprowadziłoby do stworzenia lub wzmocnienia pozycji dominującej na wszystkich czternastu połączeniach lotniczych z miasta-do-miasta. Pomimo to, Komisja stwierdziła zgodność koncentracji ze wspólnym rynkiem, z zastrzeżeniem prawidłowości przedsięwzięć proponowanych przez strony uczestniczące w połączeniu.

Skarżąca, która sama jest przewoźnikiem lotniczym, dochodzi uchylenia niniejszej decyzji opierając się na kilku oczywistych błędach w ocenie dokonanej przez Komisję. W szczególności podnosi, że Komisja nie rozpatrzyła należycie następujących kwestii:

– wzmocnienie dominującej pozycji połączonej jednostki na trasach, na których usługi/świadczenia Air France i KLM nie pokrywały się;

– czy połączenie stworzyło lub wzmocniło pozycję dominującą na rynkach sprzedaży usług lotniskowych;

– skutki połączenia dla potencjalnej konkurencji.

Ponadto, skarżąca podnosi, że Komisja nie wskazała właściwych podstaw, na których opiera swe twierdzenie, że z lotnisk "Charles de Gaulle" i "Orly" w Paryżu można korzystać zamiennie. Wreszcie, skarżąca twierdzi, że przedsięwzięcia stron są oczywiście nieodpowiednie dla przywrócenia efektywnej konkurencji na rynkach, na których zaistniały problemy dotyczące pozycji dominującej oraz że Komisja popełniła błąd w ocenie zezwalając na nie.

_____

⁽¹⁾ Dz.U. L 257/90, str. 13.