Sprawa T-176/15: Skarga wniesiona w dniu 10 kwietnia 2015 r. - Golparvar/Rada.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.221.22/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 6 lipca 2015 r.

Skarga wniesiona w dniu 10 kwietnia 2015 r. - Golparvar/Rada

(Sprawa T-176/15)

Język postępowania: angielski

(2015/C 221/32)

(Dz.U.UE C z dnia 6 lipca 2015 r.)

Strony

Strona skarżąca: Gholam Hossein Golparvar (Teheran, Iran) (przedstawiciel: M. Taher, solicitor, T. de la Mare i R. Blakeley, barristers)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Skarżący wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Rady (WPZiB) 2015/236 z dnia 12 lutego 2015 r. zmieniającej decyzję 2010/413/ WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu w zakresie, w jakim ma ona zastosowanie do skarżącego;

- stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2015/230 z dnia 12 lutego 2015 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia (UE) nr 267/2012 w sprawie środków ograniczających wobec Iranu w zakresie, w jakim ma ono zastosowanie do skarżącego;

- zasądzenie od Rady na rzecz skarżącego kwoty 50 000 EUR z tytułu odszkodowania; oraz

- obciążenie Rady kosztami poniesionymi przez skarżącego w związku ze skargą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżący podnosi osiem zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący oczywistego błędu w ocenie

- Ze względu na całkowite przejście na emeryturę (co jest bezsporne) skarżący nie spełnia jakichkolwiek kryteriów umieszczenia w wykazie, a uzasadnienie Rady (w którym nie zakwestionowano jego przejścia na emeryturę) jest błędne co do okoliczności faktycznych, co skutkuje tym, że Rada popełniła oczywisty błąd w ocenie, ponownie umieszczając skarżącego w wykazie.

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia przysługujących skarżącemu praw proceduralnych i prawa do obrony

- Rada naruszyła przysługujące skarżącemu prawa proceduralne i prawo do obrony, nie biorąc pod uwagę przedłożonych przez skarżącego uwag i dowodów, które w jasny sposób wykazują jego całkowite przejście na emeryturę.

3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 266 TFUE

- Rada starała się ponownie umieścić skarżącego w wykazie na podstawie zasadniczo takiej samej metodologii prawnej i takich samych dowodów, jak to uczyniła przy pierwotnym umieszczeniu w wykazie, czego nieważność została stwierdzona przez Sąd.

4. Zarzut czwarty dotyczący naruszenia zasady powagi rzeczy osądzonej

- Ponowne umieszczenie skarżącego w wykazie jest nadużyciem proceduralnym i narusza zasady powagi rzeczy osądzonej lub pewności prawa, lub celowości.

5. Zarzut piąty dotyczący naruszenia między innymi zasady skuteczności i prawa do skutecznej ochrony sądowej

- Ponownie umieszczenie skarżącego w wykazie narusza zasadę skuteczności, prawo do skutecznej ochrony sądowej, prawa przysługujące mu na mocy art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej "kartą") lub art. 6 i 13 EKPC.

6. Zarzut szósty dotyczący naruszenia prawa do dobrej administracji

- Ponowne umieszczenie skarżącego w wykazie jest nadużyciem władzy i narusza przysługujące mu prawo do dobrej administracji, chronione art. 41 karty.

7. Zarzut siódmy dotyczący naruszenia praw przysługujących skarżącemu na podstawie art. 7 i 17 karty lub art. 8 EKPC i art. 1 pierwszego protokołu do EKPC, lub zasady proporcjonalności

- Ponowne umieszczenie skarżącego w wykazie narusza prawa podstawowe do poszanowania jego reputacji i niezakłóconego korzystania z jego własności oraz zasadę proporcjonalności.

8. Zarzut ósmy dotyczący niezgodności z prawem ponownego umieszczenia w wykazie

- Ponowne umieszczenie skarżącego w wykazie jest w każdym razie oparte na zakładanej zgodności z prawem środków ograniczających nałożonych na Linie Żeglugowe Islamskiej Republiki Iranu, lecz takie środki nałożone na IRISL są niezgodne z prawem (z podniesionych przez IRISL powodów, które zostają objęte niniejszą skargą poprzez odniesienie), czego skutkiem jest to, że należy stwierdzić nieważność środków podjętych przeciwko skarżącemu.