Sprawa T-175/15: Skarga wniesiona w dniu 10 kwietnia 2015 r. - Mabrouk/Rada.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.236.42/2

Akt nieoceniany

Wersja od: 20 lipca 2015 r.

Skarga wniesiona w dniu 10 kwietnia 2015 r. - Mabrouk/Rada

(Sprawa T-175/15)

Język postępowania: angielski

(2015/C 236/57)

(Dz.U.UE C z dnia 20 lipca 2015 r.)

Strony

Strona skarżąca: Mohamed Marouen Ben Ali Bel Ben Mohamed Mabrouk (Tunis, Tunezja) (przedstawiciele: adwokaci J. R. Farthouat, J.P. Mignard i N. Boulay, S. Crosby, solicitor)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Rady (WPZiB) 2015/157 (Dz.U. L 26, s. 29) zmieniającej decyzję 2011/72/WPZiB dotyczącą środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom w związku z sytuacją w Tunezji (Dz.U. L 28, s. 62) w zakresie, w jakim środki ograniczające polegające na zamrożeniu aktywów w Unii Europejskiej dotyczą skarżącego; oraz

- obciążenie Rady kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżący podnosi sześć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy, w którym skarżący podnosi, że z uwagi na charakter, istotę i czas trwania postępowania przeciwko skarżącemu Rada nie miała wystarczającej podstawy do przyjęcia zaskarżonego aktu;

2. Zarzut drugi, w którym skarżący twierdzi, że zaskarżony akt narusza art. 47 Karty Praw Podstawowych, jako że został przyjęty z naruszeniem ustanowionej w tym artykule zasady rozpatrywania sprawy w rozsądnym terminie;

3. Zarzut trzeci, w którym skarżący utrzymuje, że Tunezja skutecznie zakończyła proces demokratycznej transformacji, co zostało potwierdzone między innymi przez samą Radę, tak więc zaskarżony akt jest bezcelowy, a tym samym niezgodny z prawem;

4. Zarzut czwarty, w którym skarżący podnosi naruszenie zasady domniemania niewinności oraz ciągłe naruszanie zasady dobrej administracji, w związku z czym zaskarżony akt jest niezgodny z prawem;

5. Zarzut piąty, w którym skarżący twierdzi, że Rada popełniła oczywisty błąd w ocenie, jako że zaskarżony akt został przez nią przyjęty jedynie na podstawie odesłania do celów polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Rady z pominięciem aspektów prawnokarnych i w szczególności okoliczności faktycznych sprawy;

6. Zarzut piąty, w którym skarżący utrzymuje, że doszło do naruszenia jego prawa własności.