Sprawa T-161/17: Skarga wniesiona w dniu 11 marca 2017 r. - Le Pen/Parlament.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.151.38

Akt nieoceniany

Wersja od: 15 maja 2017 r.

Skarga wniesiona w dniu 11 marca 2017 r. - Le Pen/Parlament ¹

(Sprawa T-161/17)

Język postępowania: francuski

(2017/C 151/49)

(Dz.U.UE C z dnia 15 maja 2017 r.)

Strony

Strona skarżąca: Marion Le Pen (Saint-Cloud, Francja) (przedstawiciele: adwokaci M. Ceccaldi i J.-P. Le Moigne)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji sekretarza generalnego Parlamentu Europejskiego z dnia 6 stycznia 2017 r. podjętej na podstawie art. 33, 43, 62, 67, 68 decyzji 2009/C 159/01 Prezydium Parlamentu Europejskiego z dnia 19 maja i 9 lipca 2008 r. "ustanawiającej przepisy wykonawcze do Statutu posła do Parlamentu Europejskiego" ze zmianami, w której to decyzji stwierdzono istnienie zadłużenia po stronie skarżącej w wysokości 41 554 EUR z tytułu nienależnie wypłaconych kwot w ramach zatrudniania asystentów parlamentarnych i uzasadniono odzyskanie tej sumy oraz powierzono urzędnikowi zatwierdzającemu we współpracy z księgowym instytucji odzyskanie tej wierzytelności na podstawie art. 68 przepisów wykonawczych do Statutu posła do Parlamentu Europejskiego i art. 66, 78, 79 i 80 rozporządzenia finansowego,

- stwierdzenie nieważności noty debetowej nr 2017-22 z dnia 11 stycznia 2017 r. informującej skarżącą, że po jej stronie zostało stwierdzone zadłużenie w wysokości 41 554 EUR w związku z decyzją sekretarza generalnego z dnia 6 stycznia 2017 r., że postanowiono odzyskać nienależnie wypłacone kwoty z tytułu zatrudniania asystentów parlamentarnych i zastosować art. 68 przepisów wykonawczych do Statutu posła oraz art. 78, 79 i 80 rozporządzenia finansowego,

- obciążenie Parlamentu Europejskiego całością kosztów postępowania,

- zasądzenie od Parlamentu Europejskiego na rzecz Marine Le Pen kwoty w wysokości 50 000,00 EUR tytułem zwrotu kosztów podlegających zwrotowi.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1. Zarzut pierwszy, dotyczący uchybień wpływających na formalną zgodność z prawem zaskarżonych aktów. Zarzut ten dzieli się na pięć części.

- Część pierwsza, zgodnie z którą kompetencja w zakresie decyzji finansowych, które dotyczą posłów, należy do Prezydium Parlamentu Europejskiego, a nie do sekretarza generalnego.

- Część druga, zgodnie z którą Prezydium Parlamentu Europejskiego nie może zmieniać charakteru i zakresu swoich kompetencji. Sekretarz generalny nie dysponuje bowiem należytym upoważnieniem udzielonym przez przewodniczącego Prezydium Parlamentu Europejskiego, na którego podstawie mógłby on przyjąć i doręczyć zaskarżone akty, w których chodzi o kwestie finansowe dotyczące posła.

- Część trzecia, zgodnie z którą zaskarżone akty były pozbawione uzasadnienia oraz wykazywały charakter arbitralny.

- Część czwarta, dotycząca naruszenia istotnych wymogów proceduralnych.

- Część piąta, dotycząca braku osobistego zbadania akt przez sekretarza generalnego Parlamentu Europejskiego.

2. Zarzut drugi dotyczący uchybień wpływających na materialną zgodność z prawem zaskarżonych aktów. Zarzut ten dzieli się na sześć części.

- Część pierwsza, dotycząca naruszenia zasad uzasadnionych oczekiwań i pewności prawa.

- Część druga, dotycząca nieistnienia faktów stanowiących poparcie zaskarżonych aktów.

- Część trzecia, zgodnie z którą zaskarżone akty stanowią nadużycie władzy.

- Część czwarta, zgodnie z którą zaskarżone akty stanowią nadużycie proceduralne.

- Część piąta, dotycząca dyskryminacyjnego charakteru zaskarżonych aktów oraz istnienia fumus persecutionis.

- Część szósta, dotycząca braku niezależności OLAF.

¹ Ogłoszenie zmienione przez sprostowanie z dnia 17 lipca 2017 r. (Dz.U.UE.C.2017.231.57).