Sprawa T-161/12: Free v. Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.235.16/1

Akt nienormatywny
Wersja od: 21 lipca 2014 r.

Wyrok Sądu z dnia 4 czerwca 2014 r. - Free przeciwko OHIM - Conradi + Kaiser (FreeLounge)
(Sprawa T-161/12) 1

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego FreeLounge - Wcześniejszy graficzny krajowy znak towarowy free LA LIBERTÉ N'A PAS DE PRIX, wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy FREE, firma FREE i nazwa domenyFREE.FR - Względna podstawa odmowy rejestracji - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Kompetencje o charakterze reformatoryjnym)

Język postępowania: francuski

(2014/C 235/20)

(Dz.U.UE C z dnia 21 lipca 2014 r.)

Strony

Strona skarżąca: Free SAS (Paryż, Francja) (przedstawiciel: adwokat Y. Coursin)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory (przedstawiciel: A. Folliard-Monguiral, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również: Conradi + Kaiser GmbH (Kleinmaischeid, Niemcy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 25 stycznia 2012 r. (sprawa R 437/2011-2) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Free SAS a Conradi + Kaiser GmbH.

Sentencja

1)
Stwierdza się nieważność decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory (OHIM) z dnia 25 stycznia 2012 r. (sprawa R 437/2011-2), w zakresie w jakim stwierdzono w niej, że usługi publikacji elektronicznych online książek i periodyków oraz usługi publikacji periodyków i książek w formie elektronicznej, również w Internecie, należące do klasy 41 i objęte zgłoszeniem do rejestracji nie są podobne do usług rozpowszechniania informacji drogą elektroniczną, zwłaszcza do celów globalnej sieci łączności typu Internet, należących do klasy 38 i objętych wcześniejszym znakiem towarowym.
2)
W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.
3)
Każda ze stron pokrywa własne koszty.
1 Dz.U. C 194 z 30.6.2012.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.