Sprawa T-158/07: Skarga wniesiona w dniu 7 maja 2007 r. - COFAC przeciwko Komisji.
Dz.U.UE.C.2007.155.36/1
Akt nienormatywny(Sprawa T-158/07)
(2007/C 155/65)
Język postępowania: portugalski
(Dz.U.UE C z dnia 7 lipca 2007 r.)
Strony
Strona skarżąca: COFAC (Lizbona, Portugalia) (przedstawiciel: Luis Gomes, advogado)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie na podstawie art. 230 WE nieważności decyzji D(2004) 24253 Komisji z dnia 3 czerwca 2005 r. o zmniejszeniu pomocy finansowej Europejskiego Funduszu Socjalnego (ESF) przyznanej skarżącemu decyzją C(87) 0860 z dnia 30 kwietnia 1987 r. (akta nr 870927 P1);
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W dniu 1 marca 2007 r. skarżący został powiadomiony o decyzji Komisji o zmniejszeniu o 25.291,75 EUR pomocy finansowej przyznanej decyzją C(87)0860 z dnia 30 kwietnia 1987 r. z uzasadnieniem, że "pojawiły się dowody na nieprawidłowości w przebiegu niektórych akcji szkoleń zawodowych współfinansowanych prze ESF (...) po ustaleniach postępowań karnych dotyczących zarządzania i szczegółowego wydatkowania przyznanej pomocy (...) oraz po korektach w odniesieniu do kosztów i finansowania dotyczących niniejszej sprawy zgodnie z orzeczeniami sądowymi lub audytem/ponownymi badaniami przeprowadzonymi w stosunku do podmiotów, o których mowa".
Jednakże portugalskie postępowanie sądowe przeciwko skarżącemu zakończyło się rozstrzygnięciem o przedawnieniu ścigania, z którego nie może w żaden sposób wynikać żadne zmniejszenie.
Skarżący ponadto nigdy nie został powiadomiony przez władze krajowe o przygotowywanych końcowych wnioskach wynikających z audytu lub ponownej oceny, w których nie brał żadnego udziału i nigdy nie był w stanie bronić się przed oskarżeniami o nieprzestrzeganiu struktury kosztów i finansowania w sprawie.
Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Pierwszej Instancji, decyzja Komisja o zmniejszeniu lub cofnięciu pomocy finansowej przyznanej przez ESF może dotyczyć korzystających z tej pomocy w sposób bezpośredni i indywidualny.
Skarżący nigdy nie miał prawdziwej okazji przedstawienia swego punktu widzenia Komisji w odniesieniu do zmniejszenia pomocy, co skutkuje tym, że zaskarżona decyzja Komisji jest dotknięta bezprawnością i musi zatem zostać stwierdzona jej nieważność.
Decyzja została wydana z naruszeniem prawa do obrony, będącego podstawową zasadą prawa wspólnotowego, zgodnie z którym wszyscy adresaci, na których interesy w znacznym stopniu decyzja może negatywnie wpłynąć powinni mieć możliwość skutecznego przedstawienia swego stanowiska kwestiach, w oparciu o które decyzja została wydana.