Sprawa T-156/10: Skarga wniesiona w dniu 6 kwietnia 2010 r. - Confederación de Cooperativas Agrarias de Espana i CEPES przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2010.148.46

Akt nienormatywny

Wersja od: 5 czerwca 2010 r.

Skarga wniesiona w dniu 6 kwietnia 2010 r. - Confederación de Cooperativas Agrarias de España i CEPES przeciwko Komisji

(Sprawa T-156/10)

(2010/C 148/75)

Język postępowania: hiszpański

(Dz.U.UE C z dnia 5 czerwca 2010 r.)

Strony

Strony skarżące: Confederación de Cooperativas Agrarias de España (Madryt, Hiszpania), Confederación Empresarial Española de la Economía Social (CEPES) (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciele: M. Araujo Boyd i M. Muñoz de Juan, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

– uznanie za dopuszczalne i zasadne przedstawionych w niniejszej skardze zarzutów nieważności;

– stwierdzenie nieważności art. 1 zaskarżonej decyzji;

– tytułem ewentualnym, stwierdzenie nieważności art. 4 zaskarżonej decyzji oraz

– obciążenie Komisji kosztami niniejszego postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarga w niniejszej sprawie jest skierowana przeciwko decyzji Komisji z dnia 15 grudnia 2009 r. (pomoc nr C/22/2001) dotyczącej środków na rzecz sektora rolnego wprowadzonych przez Hiszpanię w związku ze wzrostem cen paliw. W decyzji tej Komisja stwierdza, że określone środki na rzecz sektora rolnego ustanowione w Real Decreto-Ley 10/2000 de medidas urgentes de apoyo a los sectores agrario, pesquero y del transporte⁽¹⁾ (królewskim dekrecie z mocą ustawy w sprawie pilnych środków na rzecz sektora rolnego, rybołówstwa i transportu) z dnia 6 października, zgłoszone przez Hiszpanię w dniu 29 września 2000 r., stanowią niezgodną ze wspólnym rynkiem pomoc państwa i nakazuje ich odzyskanie.

Wspomniane środki były przedmiotem pierwszej decyzji Komisji z dnia 11 listopada 2001 r. ("decyzji początkowej"), w której Komisja stwierdziła, że "środki wsparcia dla spółdzielni rolnych wymienione w Real Decreto-Ley 10/2000 (...) nie stanowią pomocy w rozumieniu art. 87 traktatu WE". W wyroku z dnia 12 grudnia 2006 r.⁽²⁾ Sąd stwierdził nieważność tej decyzji początkowej ze względu na brak uzasadnienia, ponieważ Komisja nie uwzględniła w odpowiedni sposób w tej decyzji wpływu, jaki podatki inne niż podatek dochodowy od osób prawnych mogły wywrzeć na status podatkowy spółdzielni. Następnie, nie przyjmując nowej decyzji o wszczęciu postępowania, Komisja przyjęła w dniu 15 grudnia 2009 r. zaskarżoną decyzję.

Skarżące podnoszą pięć następujących zarzutów nieważności decyzji:

– zarzut pierwszy oparty jest na naruszeniu przez Komisję prawa stron do bycia wysłuchanym ze względu na przyjęcie przez Komisję zaskarżonej decyzji, w której przedstawiła ona wnioski zupełnie odmienne od tych zawartych w decyzji początkowej, choć nie wszczęła ona ponownie formalnego postępowania ani nie umożliwiła zainteresowanym stronom przedstawienia uwag;

– w zarzucie drugim skarżące twierdzą, że Komisja wyszła poza wyrok wydany w sprawie T-146/03, który sankcjonował jedynie okoliczność, że w pewnym zakresie początkowa decyzja nie była wystarczająco uzasadniona. Zamiast naprawić te punkty, Komisja przystąpiła do ponownego zbadania elementów swej decyzji niekwestionowanych przez sąd. To działanie Komisji narusza zasady pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań przysługujące zainteresowanym stronom;

– po trzecie, skarżące kwestionują uznanie środka za pomoc państwa, uważając, że nie wystarczy stwierdzić, iż, ze względu na objęcie innym systemem podatkowym niż spółki, spółdzielnie rolnicze, które nie prowadzą swej działalności w 100 % przy współudziale swych członków (model spółdzielczy oparty na wyłącznej wzajemności) korzystają z "korzyści", nie uwzględniając, iż spółdzielnie i spółki kapitałowe nie znajdują się w podobnej sytuacji faktycznej ani prawnej. Ponadto, nawet gdyby dopuścić to porównanie, quod non, system podatkowy mający zastosowanie do spółdzielni nie powoduje powstania korzyści, a wynikające z jego stosowania różnice uzasadnione są strukturą i charakterem hiszpańskiego systemu podatkowego, jak sama Komisja uznała w początkowej decyzji, niekwestionowanej w tym zakresie w wyroku z dnia 12 grudnia 2006 r.;

– w czwartym zarzucie, podniesionym tytułem ewentualnym, skarżące podnoszą, iż Komisja nie uzasadniła wystarczająco swej decyzji i dokonała błędnej analizy zgodności z rynkiem wewnętrznym środka w świetle art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE oraz iż omawiany środek powinien był zostać uznany za zgodny z tym rynkiem;

– wreszcie skarżące kwestionują nakaz odzyskania pomocy zawarty w zaskarżonej decyzji.

______

⁽¹⁾ Boletín Oficial del Estado (hiszpański dziennik urzędowy) nr 241/2000 z dnia 7 października, s. 34614.

⁽²⁾ Wyrok Sądu z dnia 12 grudnia 2006 r. w sprawie T-146/03 Asociación de Estaciones de Servicio de Madrid i Federación Catalana de Estaciones de Servicio przeciwko Komisji, Zb.Orz. s. II-98.