Sprawa T-152/16: Skarga wniesiona w dniu 11 kwietnia 2016 r. - Megasol Energie/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.211.58

Akt nieoceniany

Wersja od: 13 czerwca 2016 r.

Skarga wniesiona w dniu 11 kwietnia 2016 r. - Megasol Energie/Komisja

(Sprawa T-152/16)

Język postępowania: niemiecki

(2016/C 211/72)

(Dz.U.UE C z dnia 13 czerwca 2016 r.)

Strony

Strona skarżąca Megasol Energie AG (Deitingen, Szwajcaria) (przedstawiciel: adwokat T. Wegner)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- Stwierdzenie nieważności rozporządzeń wykonawczych Komisji (EU) 2016/185 i 2016/184 z dnia 11 lutego 2016 r.;

- pomocniczo stwierdzenie nieważności rozporządzeń wykonawczych Komisji (EU) 2016/185 i 2016/184 z dnia 11 lutego 2016 r. w zakresie, w jakim nałożono w nich cło antydumpingowe i wyrównawcze na wywożone przez skarżącą do Unii moduły słoneczne, o ile moduły słoneczne zawierają pierwotnie wysłane z Tajwanu ogniwa słoneczne pochodzące od przedsiębiorstw zwolnionych z nałożonych środków;

- pomocniczo stwierdzenie nieważności rozporządzeń wykonawczych Komisji (EU) 2016/185 i 2016/184 z dnia 11 lutego 2016 r. w zakresie, w jakim nałożono w nich cło antydumpingowe i wyrównawcze na wywożone przez skarżącą do Unii moduły słoneczne, o ile moduły słoneczne zawierają pierwotnie wysłane z Tajwanu ogniwa słoneczne pochodzące od różnych przedsiębiorstw;

- ostatecznie pomocniczo stwierdzenie nieważności rozporządzeń wykonawczych Komisji (EU) 2016/185 i 2016/184 z dnia 11 lutego 2016 r., w zakresie w jakim dotyczą one skarżącej;

- obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący braku badania wywozów ze Szwajcarii

Skarżąca podniosła, że cła antydumpingowe mogą zostać rozszerzone jedynie wówczas, gdy spełnione są przesłanki na podstawie art. 13 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego. Oznacza to w szczególności, że powinno było zostać wszczęte i skutecznie przeprowadzone badanie obejścia prawa w odniesieniu do omawianych wywozów.

Ponieważ skarżąca dokonywała wywozów modułów słonecznych ze Szwajcarii do Unii, jednak wbrew art. 13 ust. 3 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego w przypadku Szwajcarii nie wszczęto badania, na moduły słoneczne skarżącej nie powinny były zostać nałożone środki.

2. Zarzut drugi dotyczący błędnego ustalenia stanu faktycznego w odniesieniu do Tajwanu

Wbrew art. 13 ust. 1 zdanie trzecie podstawowego rozporządzenia antydumpingowego Komisja błędnie ustaliła stan faktyczny w zakresie zmiany struktury handlu pomiędzy Chinami a Tajwanem. W szczególności ustalone wartości statystyk handlowych zawierają nieprawidłowości. Wartości te nie pozwoliły na wniosek, że miał miejsce przeładunek na Tajwanie. Brak jest również znacznej zmiany struktury handlu w odniesieniu do Tajwanu, ponieważ wzrost wywozów z Tajwanu był jedynie nieznaczny.

3. Zarzut trzeci dotyczący błędnego ustalenia stanu faktycznego w odniesieniu do Szwajcarii

Rozszerzone cła nie mogły zostać nałożone na moduły słoneczne wywożone przez skarżącą już z tego względu, że w zakresie stosunków handlowych pomiędzy Chinami a Szwajcarią w ogóle nie stwierdzono zmian struktury handlu w rozumieniu art. 13 ust. 3 akapit 3 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego.

4. Zarzut czwarty dotyczący braku nieuzasadnionych zmian struktury handlu

Nawet gdyby wystąpiła zmiana struktury handlu w odniesieniu do Tajwanu i Szwajcarii, co nie miało miejsca, to jednak Komisja nie stwierdziła, że brak jest uzasadnienia dla tej okoliczności.

5. Zarzut piąty dotyczący błędu w uznaniu Komisji przy wydawaniu zaskarżonych rozporządzeń ze względu na brak możliwości zwolnienia skarżącej poprzez fakturę w ramach zobowiązania

Podczas gdy przedsiębiorstwa unijne mogły dokonywać przywozu towaru zwolnionego z nałożonych środków poprzez faktury w ramach zobowiązania, brak było takiej możliwości dla skarżącej. Brzmienie oświadczenia zobowiązującego nie było sformułowane w sposób dostosowany do przedsiębiorstw z krajów trzecich, wykorzystujących ogniwa z Malezji lub Tajwanu.

6. Zarzut szósty dotyczący błędu w uznaniu Komisji przy wydawaniu zaskarżonych rozporządzeń ze względu na naruszenie prawa Unii i umowę pomiędzy Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Konfederacją Szwajcarską (zwaną dalej: umową EWG/Szwajcaria)

Skarżąca podniosła wreszcie naruszenie wolności wyboru zawodu i prowadzenia działalności gospodarczej (art. 15, 16 karty praw podstawowych Unii Europejskiej, zwanej dalej kartą), gwarancji własności (art. 17 karty) i zasady równości (art. 20 karty), ponieważ została ona potraktowana gorzej, niż przedsiębiorcy unijni. Umowa EWG/Szwajcaria zakazuje jakiejkolwiek dyskryminacji przedsiębiorstw z umawiających się państw.