Sprawa T-15/14: Skarga wniesiona w dniu 6 stycznia 2014 r. - Simet przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.52.51/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 22 lutego 2014 r.

Skarga wniesiona w dniu 6 stycznia 2014 r. - Simet przeciwko Komisji

(Sprawa T-15/14)

(2014/C 52/100)

Język postępowania: włoski

(Dz.U.UE C z dnia 22 lutego 2014 r.)

Strony

Strona skarżąca: Simet SpA (Rossano Calabro, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci A. Clarizia i P. Clarizia)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2013) 6251 wersja ostateczna z dnia 2 października 2013 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 108 TFUE i art. 62 porozumienia EOG - Pomoc państwa SA.33.037 (2012/C) - Włochy - Rekompensata wypłacona SIMET S.p.A. za świadczenie usług przewozu publicznego w latach 1987-2003

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarga jest skierowana przeciwko decyzji Komisji C(2013) 6251 z dnia 2 października 2013 r., zgodnie z którą rekompensaty wypłacone spółce SIMET na podstawie wyroku włoskiej Consiglio di Stato i notyfikowane przez władze krajowe stanowią pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, a taki środek nie jest zwolniony z obowiązku wstępnego informowania na podstawie art. 17 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 1191/69.

W tym względzie spółka SIMET wskazuje, że spór rozstrzygnięty przez sąd krajowy dotyczył naprawienia szkody poniesionej przez skarżącą z powodu niezgodności z prawem aktów ministerstwa infrastruktury i transportu (MIT) wydanych w latach 1987-2003, dotyczących wykonywania działalności w zakresie publicznych usług międzyregionalnego przewozu drogowego.

Na poparcie skargi skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1) Zarzut pierwszy dotyczy niezgodności przepisów krajowych, na których oparło się MIT w celu uregulowania działalności spółki SIMET w okresie uwzględnionym w wyroku Consiglio di Stato z rozporządzeniem (EWG) nr 1191/69, zakazującym państwom członkowskim, w następstwie zmian wprowadzonych rozporządzeniem (EWG) nr 1893/91, nakładania wszelkich obowiązków świadczenia usługi publicznej na przedsiębiorstwa świadczące - podobnie jak spółka SIMET - usługi międzyregionalnego autobusowego przewozu osób.

2) Zarzut drugi dotyczy tego, że wbrew twierdzeniom Komisji spółka SIMET podlegała obowiązkom usługi publicznej, ponieważ wydane przez MIT unilateralne akty dotyczące koncesji na świadczenie międzyregionalnych usług autobusowego przewozu pasażerskiego zgodnie z wymogami prawa włoskiego wyraźnie pozbawiły spółkę SIMET wszelkiej autonomii w prowadzeniu działalności gospodarczej, która została bezpośrednio uregulowana i narzucona przez administrację.

3) Zarzut trzeci dotyczy naruszenia zasad obowiązujących w zakresie naprawienia szkody poniesionej przez podmioty prywatne z powodu naruszenia prawa Unii, zgodnie z którymi jeżeli organ państwa członkowskiego w ramach swoich uprawnień wydaje środek administracyjny niezgodny z prawem Unii, w ma obowiązek naprawienia na własny koszt szkody poniesionej przez adresata środka ze względu na niezgodny z prawem charakter tego środka.

4) Zarzut czwarty dotyczy tego, że w każdym razie spółce SIMET nie została udzielona żadna pomoc państwa, ponieważ odsyłająca do kryteriów wskazanych w rozporządzeniu (EWG) nr 1191/69 metoda określenia kwot przyznanych z tytułu naprawienia szkody za działalność w zakresie przewozu drogowego obarczoną obowiązkiem usługi publicznej, którą spółka wykonywała w latach 1987-2003, pozwala wykluczyć wszelkie ryzyko nadmiernej kompensaty na rzecz spółki SIMET, jako że kwoty te stanowią zwykły odpowiednik kosztów dodatkowych poniesionych przez spółkę przy wykonywaniu wspomnianych obowiązków, które zostały na nią nałożone w sposób niezgodny z prawem.