Sprawa T-148/20: Skarga wniesiona w dniu 9 marca 2020 r. - FC / EASO.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.175.29/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 25 maja 2020 r.

Skarga wniesiona w dniu 9 marca 2020 r. - FC / EASO

(Sprawa T-148/20)

Język postępowania: grecki

(2020/C 175/40)

(Dz.U.UE C z dnia 25 maja 2020 r.)

Strony

Strona skarżąca: FC (przedstawiciel: adwokat B. Christianós)

Strona pozwana: Europejski Urząd Wsparcia w dziedzinie Azylu (EASO)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji EASO z dnia 18 grudnia 2019 r., nr EASO/ED/2019/509 w sprawie oddalenia zażalenia strony skarżącej złożonego w dniu 5 września 2019 r. na podstawie art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej (zwanego dalej "regulaminem pracowniczym"),

– stwierdzenie nieważności decyzji EASO z dnia 7 czerwca 2019 r. w sprawie odrzucenia cofnięcia - opatrzonego datą 23 maja 2019 r. - przez stronę skarżącą jej wypowiedzenia z dnia 1^o marca 2019 r.,

– zasądzenie od EASO zapłaty, tytułem odszkodowania, na rzecz strony skarżącej - wraz z odsetkami - kwoty odpowiadającej wynagrodzeniu, które otrzymałaby ona, gdyby zachowała stanowisko zajmowane w EASO, czyli od dnia 1^o czerwca 2019 r. do dnia ponownego objęcia jej funkcji w EASO, bądź ewentualnie do końca jej umowy z EASO lub do zatrudnienia na innym stanowisku z odpowiednim wynagrodzeniem w wysokości 7 534,03 EUR miesięcznie (do dnia 15 lipca 2019 r.) i w wysokości 7 777,25 EUR miesięcznie (od dnia 16 lipca 2019 r.),

– zasądzenie od EASO zapłaty na rzecz strony skarżącej łącznej kwoty 250 000 EUR tytułem zadośćuczynienia za szkodę niemajątkową i szkodę na zdrowiu, jaką ona dotychczas poniosła, oraz

– obciążenie EASO wszystkimi kosztami postępowania poniesionymi przez stronę skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący okoliczności, że zaskarżona decyzja nr EASO/ED/2019/509 jest wadliwa z następujących względów:

– naruszenie prawa strony skarżącej do dobrej administracji (art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, zwanej dalej "kartą") z punktu widzenia zasady bezstronności, obowiązku zachowania należytej staranności i zasady obiektywności, jak również domniemania niewinności (pierwsza podstawa stwierdzenia nieważności w ramach zarzutu pierwszego);

– naruszenie prawa strony skarżącej do uwzględnienia jej interesu przez administrację, co wynika z prawa do dobrej administracji (art. 41 karty) i z obowiązku wspomagania (art. 24 regulaminu pracowniczego) (druga podstawa stwierdzenia nieważności w ramach zarzutu pierwszego);

– wspomniane niezgodne z prawem praktyki i zaniechania EASO są obarczone oczywistym błędem w ocenie, naruszeniem prawa i niewystarczającym uzasadnieniem (trzecia podstawa stwierdzenia nieważności w ramach zarzutu pierwszego).

2. Zarzut drugi dotyczący okoliczności, że zaskarżona decyzja nr EASO/ED/2019/509 jest wadliwa z następujących względów:

– błędy wynikające z oczywistego błędu w ocenie, naruszenia prawa i niewystarczającego uzasadnienia, w szczególności w odniesieniu do złożenia wypowiedzenia na podstawie art. 47 lit. b) ppkt ii) Warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej oraz możliwości cofnięcia wypowiedzenia (pierwsza podstawa stwierdzenia nieważności w ramach zarzutu drugiego);

– naruszenie prawa strony skarżącej do dobrej administracji (art. 41 karty) i obowiązku wspomagania (art. 24 regulaminu pracowniczego, mający zastosowanie w drodzy analogii), w szczególności z punktu widzenia prawa strony skarżącej do uwzględnienia jej interesu przez administrację (druga podstawa stwierdzenia nieważności w ramach zarzutu drugiego).