Sprawa T-147/07: Skarga wniesiona w dniu 7 maja 2007 r. - ThyssenKrupp Aufzüge i ThyssenKrupp Fahrtreppen przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2007.155.31

Akt nienormatywny

Wersja od: 7 lipca 2007 r.

Skarga wniesiona w dniu 7 maja 2007 r. - ThyssenKrupp Aufzüge i ThyssenKrupp Fahrtreppen przeciwko Komisji

(Sprawa T-147/07)

(2007/C 155/58)

Język postępowania: niemiecki

(Dz.U.UE C z dnia 7 lipca 2007 r.)

Strony

Strona skarżąca: ThyssenKrupp Aufzüge GmbH (Neuhausen auf den Fildern, Niemcy) i ThyssenKrupp Fahrtreppen GmbH (Hamburg, Niemcy) (przedstawiciele: U. Itzen i K. Blau-Hansen, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie dotyczącym skarżących;

– tytułem żądania ewentualnego, odpowiednie obniżenie grzywien nałożonych na skarżące w zaskarżonej decyzji z tytułu odpowiedzialności solidarnej;

– obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżące kwestionują decyzję Komisji C(2007) 512 wersja ostateczna z dnia 21 lutego 2007 r. w sprawie COMP/E-1/38.823 - PO/Windy i schody ruchome. W zaskarżonej decyzji na skarżące oraz inne przedsiębiorstwa nałożono grzywny z powodu uczestniczenia przez nie w kartelu obejmującym instalację i obsługę wind i schodów ruchomych w Niemczech. W opinii Komisji, zainteresowane przedsiębiorstwa działały z naruszeniem art. 81 WE.

Na poparcie swej skargi skarżące podnoszą następujące zarzuty prawne:

– brak kompetencji po stronie Komisji w związku z tym, że lokalne naruszenie zarzucane skarżącym nie miało jakiegokolwiek oddźwięku na poziomie międzypaństwowym;

– brak przesłanek pozwalających na stwierdzenie solidarnej odpowiedzialności skarżących i spółek hierarchicznie znajdujących się ponad nimi, biorąc pod uwagę, że są one samodzielne pod względem prawnym i gospodarczym;

– nieproporcjonalny charakter kwoty podstawowej przyjętej dla obliczenia grzywny w porównaniu z rzeczywistym rozmiarem właściwego rynku;

– bezprawność zastosowanego przelicznika odstraszającego związana z tym, że obrót skarżących był jedynym istotnym czynnikiem przy obliczaniu grzywny, a obrót ten nie uzasadniał zastosowania wspomnianego przelicznika odstraszającego;

– brak uzasadnienia dla okoliczności obciążającej związanej z powrotem do naruszenia w kontekście obliczania grzywny z powodu błędów co do prawa w odniesieniu do uwzględnienia poprzednich grzywien oraz błędów w ocenie;

– naruszenie art. 23 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2003⁽¹⁾ w zakresie, w jakim w związku z górnym limitem grzywien w wysokości 10 % obrotu przedsiębiorstwa, Komisja oparła się na obrocie całej grupy, a nie na obrocie skarżących;

– błędne pod względem prawnym zastosowanie komunikatu w sprawie zwolnienia z grzywien oraz zmniejszania grzywien⁽²⁾ w zakresie, w jakim nie uwzględniono we właściwy sposób zwiększenia wartości dowodów poprzez współpracę ze strony skarżących.

______

⁽¹⁾ Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (Dz.U. 2003 L 1, str. 1).

⁽²⁾ Obwieszczenie Komisji w sprawie zwolnienia z grzywien oraz zmniejszania grzywien w przypadkach karteli (Dz.U. 2002, C 45, str. 3).