Sprawa T-146/16: Skarga wniesiona w dniu 4 kwietnia 2016 r. - Vereniging tot Behoud van Natuurmonumenten in Nederland i in./Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.191.41

Akt nieoceniany

Wersja od: 30 maja 2016 r.

Skarga wniesiona w dniu 4 kwietnia 2016 r. - Vereniging tot Behoud van Natuurmonumenten in Nederland i in./Komisja

(Sprawa T-146/16)

Język postępowania: niderlandzki

(2016/C 191/54)

(Dz.U.UE C z dnia 30 maja 2016 r.)

Strony

Strona skarżąca: Vereniging tot Behoud van Natuurmonumenten in Nederland ('s-Graveland, Niderlandy), Stichting Het Groninger Landschap (Haren, Niderlandy), It Fryske Gea (Opsterland, Niderlandy), Stichting Het Drentse Landschap (Assen, Niderlandy), Stichting Het Overijssels Landschap (Dalfsen, Niderlandy), Stichting Het Geldersch Landschap (Arnhem, Niderlandy), Stichting Flevo-Landschap (Lelystad, Niderlandy), Stichting Het Utrechts Landschap (De Bilt, Niderlandy), Stichting Landschap Noord-Holland (Heiloo, Niderlandy), Stichting Het Zuid-Hollands Landschap (Rotterdam, Niderlandy), Stichting Het Zeeuwse Landschap (Heinkenszand, Niderlandy), Stichting Het Noordbrabants Landschap ('s-Hertogenbosch, Niderlandy), Stichting Het Limburgs Landschap (Maastricht, Niderlandy) (przedstawiciele: adwokaci P. Kuypers i M. de Wit)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Skarżące wnoszą do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 2 września 2015 r. w sprawie pomocy państwa SA.27301 (2015/NN) - Niderlandy, oznaczonej numerem C(2015) 5929 final;

- obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżące podnoszą dwa zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art.107 ust. 1 TFUE

- Skarżące utrzymują, że w Niderlandach ochrona przyrody jest usługą świadczoną w interesie ogólnym w rozumieniu art. 2 protokołu (nr 26) w sprawie usług świadczonych w interesie ogólnym (Dz.U. 2012, C 326, s. 308), a więc nie stanowi działalności gospodarczej.

- Skarżące zostały błędnie uznane za przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE. Utrzymują one przede wszystkim, że są one niemającymi celu zarobkowego podmiotami zarządzającymi nieruchomościami gruntowymi, utworzonymi w celu realizacji celu (niegospodarczego) leżącego w interesie publicznym. Posiłkowo podnoszą one, że nie są przedsiębiorstwami, gdy nabywają nieruchomości gruntowe w celu ochrony przyrody, za pomocą subwencji otrzymanych na podstawie Regeling bijdragen particuliere terreinbeherende natuurbeschermingsorganisaties (systemu subwencjonowania zarządzających nieruchomościami gruntowymi prywatnych podmiotów zajmujących się ochroną środowiska naturalnego).

- System subwencji nie prowadzi do powstania korzyści gospodarczych w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, zważywszy na związane z nim warunki.

- System pomocy nie zakłóca konkurencji.

- System pomocy nie wywiera niekorzystnego wpływu na wymianę handlową między państwami członkowskimi.

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia.