Sprawa T-145/09: Skarga wniesiona w dniu 6 kwietnia 2009 r. - Bredenkamp i in. przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2009.141.51/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 20 czerwca 2009 r.

Skarga wniesiona w dniu 6 kwietnia 2009 r. - Bredenkamp i in. przeciwko Komisji

(Sprawa T-145/09)

(2009/C 141/105)

(Dz.U.UE C z dnia 20 czerwca 2009 r.)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: John Arnold Bredenkamp, Alpha International (PTV) Ltd (Camberley, Zjednoczone Królestwo), Breco (Asia Pacific) Ltd. (Douglas, Wyspa Man, Zjednoczone Królestwo), Breco (Eastern Europe) Ltd. (Douglas, Wyspa Man, Zjednoczone Królestwo), Breco (South Africa) Ltd. (Douglas, Wyspa Man, Zjednoczone Królestwo), Breco (UK) Ltd. (Ascot, Zjednoczone Królestwo), Breco Group, Breco International (St. Helier, Jersey, Zjednoczone Królestwo), Breco Nominees Ltd. (Ascot, Zjednoczone Królestwo), Breco Services Ltd. (Ascot, Zjednoczone Królestwo), Corybantes Ltd. (Ascot, Zjednoczone Królestwo), Echo Delta Holdings (Reading, Zjednoczone Królestwo), Masters International Ltd. (Ascot, Zjednoczone Królestwo), Piedmont (UK) Ltd. (Ascot, Zjednoczone Królestwo), Raceview Enterprises (Private) Limited, Scottlee Holdings (PTV) Ltd., Scottlee Resorts Ltd., Timpani Exports Ltd. (Douglas, Wyspa Man, Zjednoczone Królestwo), Tremalt Ltd. (przedstawiciele: D. Vaughan, QC, P. Moser, barrister, R. Khan, solicitor)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

– stwierdzenie nieważności rozporządzenia Komisji (WE) nr 77/2009 z dnia 26 stycznia 2009 r. zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 314/2004 dotyczące niektórych środków ograniczających w odniesieniu do Zimbabwe, w zakresie w jakim dotyczy ono wszystkich skarżących i każdego z nich osobno;

– dodatkowo lub alternatywnie stwierdzenie nieważności rozporządzenia Komisji (WE) nr 77/2009, w zakresie w jakim dotyczy ono pierwszego skarżącego i każdego podmiotu wymienionego w załączniku III uważanego "zanależącego" do pierwszego skarżącego poprzez wykreślenie wpisu dokonanego w odniesieniu do pierwszego skarżącego i wszystkich wpisów dokonanych w odniesieniu do tych podmiotów z załącznika III;

– w konsekwencji oświadczenie, że wspomniana decyzja Komisji z dnia 26 stycznia 2009 r. nie ma zastosowania do skarżących;

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszej sprawie skarżący żądają stwierdzenia częściowej nieważności rozporządzenia Komisji nr 77/2009 z dnia 26 stycznia 2009 r. zmieniającego rozporządzenie Rady nr 314/2004 dotyczące niektórych środków ograniczajacych w odniesieniu do Zimbabwe⁽¹⁾ w zakresie w jakim nazwiska i nazwy skarżących umieszczone są w wykazie osób fizycznych i prawnych oraz podmiotów i organów których środki finansowe i zasoby gospodarcze zostały zamrożone zgodnie z tym rozporządzeniem.

Skarżący podnoszą cztery zarzuty na poparcie ich żądania.

Po pierwsze, skarżący podnoszą że sporne rozporządzenie jest pozbawione wszelkiej podstawy prawnej.

Po drugie, utrzymują oni, że Komisja nie zdołała wykazać nadrzędnych względów uzasadniających zamrożenie środków finansowych skarżących naruszając jej obowiązek wynikający z utrwalonego orzecznictwa.

Po trzecie, skarżący utrzymują, że sporne rozporządzenie narusza ich prawo do obrony, prawo do bycia wysłuchanym, a także prawo do skutecznej ochrony sądowej, ponieważ zdaniem skarżących zostało ono wydane bez zapewnienia jakiejkolwiek gwarancji, gdy chodzi o poinformowanie ich o zgromadzonych przeciwko nim dowodach, ich przesłuchanie w związku z tymi dowodami, czy też w związku z dowodami przemawiającymi na ich korzyść.

Po czwarte, skarżący utrzymują, iż sporne rozporządzenie zostało wydane z naruszeniem art. 1 protokołu nr 1 do EKPC i narusza ich podstawowe prawa własności.

Po piąte, twierdzą oni, że sporne rozporządzenie, w zakresie w jakim ich dotyczy, opiera się na oczywistym błędzie w ustaleniach faktycznych. Następnie utrzymują oni, że Komisja nie udowodniła, że zamrożenie środków finansowych skarżących było w świetle obowiązujących przepisów prawnie uzasadnione i nie dostarczyła żadnych dokładnych informacji ani niezbitych i wiarygodnych dowodów na poparcie jej decyzji i w konsekwencji nie wywiązała się ze spoczywającego na niej ciężaru dowodu.

______

⁽¹⁾ Dz. U. L 23, s. 5