Sprawa T-140/23: Skarga wniesiona w dniu 13 marca 2023 r. - Dunaújvárosi Egyetem/Rada i Komisja
Dz.U.UE.C.2023.235.43
Akt nienormatywnySkarga wniesiona w dniu 13 marca 2023 r. - Dunaújvárosi Egyetem/Rada i Komisja
(Sprawa T-140/23)
(2023/C 235/57)
(Dz.U.UE C z dnia 3 lipca 2023 r.)
Strony
Strona skarżąca: Dunaújvárosi Egyetem (Dunaújváros, Węgry) (przedstawiciele: V. Łuszcz i K. Bendzsel-Varga, adwokaci)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej i Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie częściowej nieważności art. 2 ust. 2 decyzji wykonawczej Rady (UE) 2022/2506 z dnia 15 grudnia 2022 r. 1 w zakresie, w jakim zawarte jest w nim stwierdzenie: "ani podmiotu utrzymywanego przez taki trust interesu publicznego", oraz w zakresie, w jakim ten przepis decyzji 2022/2506 dotyczy skarżącej;
- stwierdzenie nieważności wspólnego oświadczenia komisarzy Hahna i Gabriela z dnia 26 stycznia 2023 r. w sprawie stosowania decyzji wykonawczej Rady z dnia 15 grudnia 2022 r. w odniesieniu do węgierskich trustów interesu publicznego, w zakresie w jakim dotyczy ono skarżącej;
- stwierdzenie nieważności komunikatów Komisji z dnia 20 stycznia, 21 lutego i 3 marca 2023 r., opublikowanych jako "klauzule wyłączające odpowiedzialność" lub "FAQ" na portalach ERASMUS+ i Horizon Europe, o których mowa we wspomnianym wspólnym oświadczeniu, w zakresie, w jakim dotyczą one skarżącej;
- obciążenie Rady i Komisji oraz każdego interwenienta sprzeciwiającego się niniejszej skardze kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.
1. Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2020/2092 z dnia 16 grudnia 2020 r. (zwanego dalej "rozporządzeniem w sprawie systemu warunkowości") 2 , obowiązku uzasadnienia, zasady proporcjonalności, art. 16 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. 3 .
- Skarżąca twierdzi, że Komisja i Rada (i) nie wykazały znaczenia naruszenia dla należytego zarządzania finansami w ramach budżetu Unii lub dla ochrony interesów finansowych Unii i nie wykazały rzeczywistego związku między naruszeniem a poważnym ryzykiem wpływu na należyte zarządzanie finansami w ramach budżetu Unii lub na ochronę interesów finansowych Unii; oraz (ii) nie wykazały proporcjonalności środka na podstawie art. 5 ust. 3 rozporządzenia w sprawie systemu warunkowości. Skarżąca uważa ponadto, że Komisja i Rada dopuściły się błędów w ocenie, naruszyły rozporządzenie w sprawie systemu warunkowości i naruszyły w tym względzie obowiązek uzasadnienia.
2. Zarzut drugi, dotyczący naruszenia zasady domniemania niewinności oraz naruszenia zasady równego traktowania i niedyskryminacji.
3. Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia prawa do prowadzenia działalności na rynku, na którym nie występują zakłócenia (art. 16 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej w związku z art. 101-108 TFUE).
4. Zarzut czwarty, dotyczący naruszenia zasad pewności prawa, ochrony uzasadnionych oczekiwań i naruszenia istotnych wymogów proceduralnych.
W ramach zarzutów pierwszego, drugiego i czwartego skarżąca podnosi również zarzut niezgodności z prawem rozporządzenia w sprawie systemu warunkowości, w przypadku gdyby rozporządzenie to wykluczało wyłączenia indywidualne z zakresu stosowania zaskarżonej decyzji.