Sprawa T-14/14: Skarga wniesiona w dniu 6 stycznia 2014 r. - Islamic Republic of Iran Shipping Lines i in. przeciwko Radzie.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.71.26

Akt nienormatywny

Wersja od: 8 marca 2014 r.

Skarga wniesiona w dniu 6 stycznia 2014 r. - Islamic Republic of Iran Shipping Lines i in. przeciwko Radzie

(Sprawa T-14/14)

(2014/C 71/49)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 8 marca 2014 r.)

Strony

Strona skarżąca: Islamic Republic of Iran Shipping Lines (Teheran, Iran), Hafize Darya Shipping Lines (HDSL) (Teheran), Khazar Shipping Lines (Anzali Free Zone, Iran), IRISL Europe GmbH (Hamburg, Niemcy), IRISL Marine Services and Engineering Co. (Qeshm Island, Iran), Irano - Misr Shipping Co. (Teheran), Safiran Payam Darya Shipping Lines (SAPID) (Teheran), Shipping Computer Services Co. (Teheran), Soroush Sarzamin Asatir Ship Management (Teheran), South Way Shipping Agency Co. Ltd (Teheran) i Valfajr 8th Shipping Line Co. (Teheran) (przedstawiciele: F. Randolph, QC, M. Lester, barrister, i M. Taher, solicitor)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2013/497/WPZiB z dnia 10 października 2013 r. zmieniającej decyzję 2010/413/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. 2013, L 272, s. 46) oraz rozporządzenia Rady (UE) nr 971/2013 z dnia 10 października 2013 r. zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 267/2012 w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. 2013, L 272, s. 1);

– obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1) Zarzut pierwszy dotyczący tego, że brak jest właściwej podstawy prawnej dla zaskarżonych środków obejmujących jako kryterium umieszczenia powiązanie z pierwszą ze skarżących (IRISL) tuż po tym, jak wniesiona przez IRISL skarga o stwierdzenie nieważności została uwzględniona.

2) Zarzut drugi dotyczący tego, że Rada naruszyła uzasadnione oczekiwania skarżących oraz zasady celowości, pewności prawa, ne bis in idem, powagi rzeczy osądzonej i niedyskryminacji.

3) Zarzut trzeci dotyczący tego, że Rada naruszyła przysługujące skarżącym prawo do obrony, nie informując IRISL ani pozostałych skarżących, że zamierza podjąć zaskarżone środki, oraz nie dając skarżącym możliwości przedstawienia uwag.

4) Zarzut czwarty dotyczący tego, że zaskarżone środki naruszają przysługujące skarżącym prawa podstawowe, w tym prawo do poszanowania reputacji i własności.

5) Zarzut piąty dotyczący tego, że Rada nadużyła swojej władzy, przyjmując zaskarżone środki; zwracanie się przeciwko IRISL i powiązanym spółkom, gdy stanowi to obejście wyroku Sądu, nie jest właściwym użyciem swoich uprawnień.