Sprawa T-136/19: Skarga wniesiona w dniu 1 marca 2019 r. - Bulgarian Energy Holding i in./Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.164.53

Akt nienormatywny

Wersja od: 13 maja 2019 r.

Skarga wniesiona w dniu 1 marca 2019 r. - Bulgarian Energy Holding i in./Komisja

(Sprawa T-136/19)

Język postępowania: angielski

(2019/C 164/57)

(Dz.U.UE C z dnia 13 maja 2019 r.)

Strony

Strona skarżąca: Bulgarian Energy Holding EAD (Sofia, Bułgaria), Bulgartransgaz EAD (Sofia), Bulgargaz EAD (Sofia) (przedstawiciele: adwokat K. Struckmann, M. Powell i A. Kadri, solicitors)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- przyjęcie środków organizacji postępowania lub środków dowodowych określonych w sekcji 3.6 skargi lub jakichkolwiek innych takich środków, które Sąd uzna za niezbędne;

- stwierdzenie nieważności, w całości lub w części, decyzji Komisji C(2018) 8806 final z dnia 17 grudnia 2018 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 102 TFUE (AT.39849 - BEH Gas);

- uchylenie nałożonej grzywny lub obniżenie jej wysokości;

- obciążenie pozwanej kosztami.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi siedem zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący tego, że pozwana naruszyła istotne wymogi proceduralne, naruszając tym samym prawo skarżących do obrony.

2. Zarzut drugi dotyczący tego, że definicja właściwego rynku zawarta w zaskarżonej decyzji jest obarczona naruszeniami prawa i błędami dotyczącymi okoliczności faktycznych oraz brakiem przeprowadzenia analizy rynku i brakiem należytego uzasadnienia.

3. Zarzut trzeci dotyczący tego, że stwierdzenie zawarte w zaskarżonej decyzji, zgodnie z którym Bulgargaz EAD (jako jedna ze skarżących) lub skarżące łącznie zajmowały pozycję dominującą na rynku usług związanych ze zdolnością przesyłową, jest obarczone naruszeniami prawa i błędną oceną okoliczności faktycznych.

4. Zarzut czwarty dotyczący tego, że zaskarżona decyzja narusza traktaty Unii Europejskiej, ponieważ nie wykazano w niej w wymagany prawem sposób, że zachowanie opisane w zaskarżonej decyzji stanowi naruszenie art. 102 TFUE, w świetle zawartych w niej naruszeń dotyczących stosowania prawa i oceny okoliczności faktycznych.

5. Zarzut piąty dotyczący tego, że stwierdzenia zawarte w zaskarżonej decyzji dotyczące okresu trwania zarzucanego naruszenia są obarczone naruszeniami prawa i błędną oceną okoliczności faktycznych.

6. Zarzut szósty dotyczący tego, że w trakcie procesu przyjmowania decyzji na podstawie art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. ¹ , naruszono traktaty UE.

7. Zarzut siódmy dotyczący tego, że grzywna powinna zostać uchylona lub obniżona w świetle tego, że w zaskarżonej decyzji nie uwzględniono wytycznych pozwanej w sprawie grzywien, lub, ewentualnie, w ramach przysługującego Sądowi prawa nieograniczonego orzekania na podstawie art. 261 TFUE ze względu na to, że grzywna, biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności, jest nieproporcjonalna w stosunku do sankcjonowanego zachowania.

¹ Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U. 2003, L 1, s. 4 - wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 8, t. 2, s. 205).