Sprawa T-134/14: Skarga wniesiona w dniu 28 lutego 2014 r. - Niemcy przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.142.40/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 12 maja 2014 r.

Skarga wniesiona w dniu 28 lutego 2014 r. - Niemcy przeciwko Komisji

(Sprawa T-134/14)

(2014/C 142/53)

Język postępowania: niemiecki

(Dz.U.UE C z dnia 12 maja 2014 r.)

Strony

Strona skarżąca: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: T. Henze, J. Möller, i Rechtsanwalt T. Lübbig)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie na podstawie art. 264 TFUE nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 18 grudnia 2013 r. w postępowaniu w sprawie pomocy państwa SA.33995 (2013/C) (ex 2013/NN) - Niemcy, Wsparcie dla energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych oraz zmniejszone dopłaty EEG dla odbiorców energochłonnych, C (2013) 4424 final,

– obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 4 ust. 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 659/1999 ¹ i art. 108 ust. 2 TFUE

– Skarżąca wyjaśnia w tym miejscu, że pozwana wszczęła formalne postępowanie wyjaśniające, nie wypełniwszy swojego szczególnego obowiązku staranności w pełnym wyjaśnieniu okoliczności faktycznych. Gdyby Komisja starannie wyjaśniła okoliczności faktyczne, nie byłoby powodu do wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego.

2. Zarzut drugi dotyczący oczywistego błędu w ocenie okoliczności faktycznych

– W ramach zarzutu drugiego skarżąca podnosi, że Komisja błędnie oceniła okoliczności faktyczne leżące u podstaw sprawy, mianowicie funkcjonowanie Gesetz über den Vorrang erneuerbarer Energien (ustawy o uprzywilejowaniu energii odnawialnych), a w szczególności system przepływów finansowych na podstawie tej ustawy. Poza tym Komisja błędnie oceniła rolę "państwa" jako ustawodawcy i podmiotu odpowiedzialnego za organy nadzoru i na tej podstawie nieprawidłowo ustaliła sytuację w zakresie kontroli.

3. Zarzut trzeci dotyczący braku uprzywilejowania przedsiębiorstw energochłonnych poprzez szczególny mechanizm kompensacyjny

– skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła prawo przy zastosowaniu art. 107 ust. 1 TFUE, przyjmując wbrew orzecznictwu Sądu założenie uprzywilejowania przedsiębiorstw energochłonnych

4. Zarzut czwarty dotyczący braku uprzywilejowania wynikającego ze środków państwowych

– skarżąca podnosi, że Komisja zastosowała art. 107 ust. 1 TFUE niezgodnie z prawem również w zakresie, w jakim przyjęła założenie kontroli jednostek państwowych nad majątkiem różnych przedsiębiorstw prywatnych uczestniczących w systemie ustawy o uprzywilejowaniu energii odnawialnych

5. Zarzut piąty dotyczący błędniej interpretacji i zastosowania art. 30 i 110 TFUE

– skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła zasadę prawidłowego postępowania administracyjnego i ochrony uzasadnionych oczekiwań przez to, że skontrolowała ustawę o uprzywilejowaniu energii odnawialnych na podstawie art. 30 i 110 TFUE, chociaż znała działanie tej ustawy od ponad 10 lat. Komisja również błędnie stosuje art. 30 i 110 TFUE, gdyż nie występuje ani opłata w rozumieniu tych przepisów, ani dyskryminująca sytuacja.

¹ Rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.U. L 83, s. 1).