Sprawa T-132/13: Skarga wniesiona w dniu 4 marca 2013 r. - Deweerdt i in. przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.123.21/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 27 kwietnia 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 4 marca 2013 r. - Deweerdt i in. przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu

(Sprawa T-132/13)

(2013/C 123/36)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 27 kwietnia 2013 r.)

Strony

Strona skarżąca: Sonja Deweerdt (Rulles, Belgia); Didier Lebrun (Luksemburg, Luksemburg) i Margot Lietz (Mensdorf, Luksemburg) (przedstawiciele: adwokaci A. Coolen, J.N. Louis, E. Marchal i D. Abreu Caldas)

Strona pozwana: Trybunał Obrachunkowy

Żądania

Skarżący wnoszą do Sądu o:

– stwierdzenie i orzeczenie,

– niezgodności z prawem art. 4 regulaminu Trybunału Obrachunkowego ze względu na to, że skutkuje on bezkarnością członka, który dopuścił się mobbingu;

– nieważności decyzji Trybunału Obrachunkowego z dnia 13 grudnia 2012 r. o braku skierowania sprawy do Trybunału Sprawiedliwości w celu zwrócenia się o zbadanie, czy p. S., będąca ówcześnie członkiem Trybunału Obrachunkowego, przestała odpowiadać wymaganym warunkom lub czynić zadość zobowiązaniom wynikającym z jej urzędu, a w sytuacji gdy jej kadencja dobiegła już końca, o stwierdzenie, że zostaje pozbawiona prawa do emerytury;

– obciążenia Trybunału Obrachunkowego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżący podnoszą cztery zarzuty.

1) Zarzut pierwszy dotyczący niezgodności z prawem art. 4 regulaminu Trybunału Obrachunkowego ze względu na to, że zapewnia on bezkarność członkowi, który dopuścił się mobbingu.

2) Zarzut drugi dotyczący tego, że zaskarżona decyzja dotknięta jest wewnętrzną sprzecznością, ze względu na to, że Trybunał Obrachunkowy wyraźnie przyznał zaistnienie naruszeń popełnionych przez p. S., a jednak odmówił postawienia jej przed Trybunałem Sprawiedliwości.

3) Zarzut trzeci dotyczący całkowitego braku istotnego uzasadnienia, pozwalającego skarżącym ocenić zasadność zaskarżonej decyzji.

4) Zarzut czwarty dotyczący naruszenia zasady uzasadnionych oczekiwań, a także nadużycia prawa, ze względu na to, że Trybunał Obrachunkowy zbadał, czy p. S. należało postawić przed Trybunałem Sprawiedliwości dopiero po upływie roku i jednego dnia od złożenia sprawozdania przez zewnętrznego prowadzącego dochodzenie.