Sprawa T-132/04: Skarga wniesiona dnia 2 kwietnia 2004 r. przez André Bonneta przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich.
Dz.U.UE.C.2004.168.7/1
Akt nienormatywnySkarga wniesiona dnia 2 kwietnia 2004 r. przez André
Bonneta przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości
Wspólnot Europejskich
(2004/C 168/12)
(Język postępowania: francuski)
(Dz.U.UE C z dnia 26 maja 2004 r.)
Dnia 2 kwietnia 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich sporządzona przez André Bonneta, zamieszkałego w Saint Pierre de Vassols (Francja), reprezentowanego przez Hervé de Lepinau, z adresem do doręczeń w Luksemburgu.
Skarżący wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:
– uchylenie decyzji z dnia 11 lutego 2004 r. i 4 marca 2004 r. oraz decyzji mianującej inną osobą na stanowisko, które miał objąć skarżący;
– orzeczenie, iż nabór z dnia 4 lutego 2004 r. staje się w pełni skuteczny od dnia 1 marca 2004 r.;
– zasądzenie od Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich kwoty 100.000 euro tytułem poniesionej przez niego szkody moralnej oraz sumy 5.000 euro miesięcznie począwszy od dnia 1 marca do chwili rzeczywistego podjęcia obowiązków przez skarżącego;
– ewentualnie, przy założeniu, że Sąd Pierwszej Instancji nie przychyliłby się do żądania skarżącego w zakresie podjęcia przez niego obowiązków, zasądzenie od Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich na rzecz skarżącego sumy ogółem 260.000 euro wraz z odsetkami ustawowymi naliczanymi od dnia złożenia niniejszej skargi;
– w każdym przypadku, o obciążenie kosztami Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich.
Zarzuty i główne argumenty:
Skarżący ubiegał się o stanowisko lektora wyroków w gabinecie prezesa Trybunału Sprawiedliwości. Według skarżącego, przeszedł on pozytywnie selekcję, jednak, na podstawie zaskarżonych decyzji, nie został mianowany na to stanowisko.
Na poparcie swej skargi skarżący podnosi brak kompetencji szefa gabinetu w zakresie dotyczącym mianowania pracownika Trybunału. Skarżący powołuje się ponadto na naruszenie zasadniczych wymogów formalnych takich jak zasady paralelizmu form, brak uzasadnienia oraz naruszenie prawa do obrony.
Ponadto, skarżący podnosi naruszenie praw nabytych, zasady niedziałania prawa wstecz oraz zasady bezpieczeństwa prawnego, jak również naruszenie zasady poszanowania życia prywatnego i zasady neutralności politycznej. Wreszcie, skarżący powołuje się na nadużycie władzy.