Sprawa T-131/16: Skarga wniesiona w dniu 22 marca 2016 r. - Belgia/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.191.36

Akt nieoceniany

Wersja od: 30 maja 2016 r.

Skarga wniesiona w dniu 22 marca 2016 r. - Belgia/Komisja

(Sprawa T-131/16)

Język postępowania: angielski

(2016/C 191/48)

(Dz.U.UE C z dnia 30 maja 2016 r.)

Strony

Strona skarżąca: Królestwo Belgii (przedstawiciele: C. Pochet i J. Halleux, pełnomocnicy, wspierani przez adwokatów M. Segurę Catalán i M. Clayton)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- uznanie zarzutów podniesionych w skardze za dopuszczalne i ich uwzględnienie;

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 11 stycznia 2016 r. w sprawie wprowadzonego w życie przez Królestwo Belgii systemu pomocy dotyczącego zwolnienia z opodatkowania nadmiernych zysków SA.37667 (2015/ C) (ex 2015/NN) w zakresie, w jakim instytucja ta nie zidentyfikowała prawidłowo środka pomocy państwa, uznała za system uregulowanie w sprawie decyzji podatkowych dotyczących nadmiernych zysków i uznała je za pomoc państwa niezgodną z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 TFUE;

- ewentualnie, stwierdzenie nieważności art. 1 i 2 zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim uznano w nich uregulowanie w sprawie decyzji podatkowych dotyczących nadmiernych zysków za pomoc państwa niezgodną z rynkiem wewnętrznym oraz z naruszeniem ogólnych zasad prawa Unii nakazano odzyskanie domniemanej pomocy państwa od grup przedsiębiorstw, do których należą beneficjenci;

- obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 2 ust. 6 TFUE, art. 5 ust. 1 i 2 TUE, jako że Komisja wykorzystała przepisy z zakresu pomocy państwa w celu jednostronnego określenia właściwości podatkowej państwa belgijskiego.

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia prawa i oczywistego błędu w ocenie, których Komisja dopuściła się, stwierdzając istnienie domniemanej pomocy państwa i uznając ją za system pomocy, który nie wymaga dalszych środków wykonawczych w rozumieniu art. 1 lit. d) rozporządzenia nr 2015/1589 i art. 107 TFUE.

3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 107 TFUE, jako że Komisja uznała, iż uregulowanie w sprawie decyzji podatkowych dotyczących nadmiernych zysków stanowi środek pomocy państwa. Komisja nie zidentyfikowała użytych zasobów państwowych, nie stwierdziła istnienia korzyści oraz błędnie oceniła selektywność i zakłócenie konkurencji.

4. Zarzut czwarty dotyczący oczywistego błędu w ocenie, który Komisja popełniła, uznając za beneficjentów domniemanej pomocy państwa nie tylko podmioty belgijskie podlegające opodatkowaniu w Belgii, ale także międzynarodowe grupy, do których oni należą.

5. Zarzut piąty, podniesiony posiłkowo, dotyczący naruszenia ogólnej zasady legalności i art. 16 ust. 1 rozporządzenia Rady (UE) nr 2015/1589 z dnia 13 lipca 2015 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej ¹ , jako że zwrotu można żądać od grup międzynarodowych, do których należą podmioty belgijskie, które otrzymały decyzję podatkową.

¹ Rozporządzenie Rady (UE) nr 2015/1589 z dnia 13 lipca 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.U. 2015, L 248, s. 9).