Sprawa T-130/19: Skarga wniesiona w dniu 26 lutego 2019 r. - Spadafora/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.139.104

Akt nienormatywny

Wersja od: 15 kwietnia 2019 r.

Skarga wniesiona w dniu 26 lutego 2019 r. - Spadafora/Komisja

(Sprawa T-130/19)

Język postępowania: włoski

(2019/C 139/106)

(Dz.U.UE C z dnia 15 kwietnia 2019 r.)

Strony

Strona skarżąca: Sergio Spadafora (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: adwokat G. Belotti)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji wydanej w dniu 26 listopada 2018 r. przez dyrektora generalnego OLAF-u oddalającej zażalenie złożone przez skarżącego w dniu 24 lipca 2018 r.;

- stwierdzenie nieważności decyzji wydanej przez pełniącego obowiązki dyrektora generalnego OLAF-u, działającego w charakterze organu powołującego, o powołaniu kierownika wydziału OLAF.C4 ("Doradztwo prawne") z dniem 1 czerwca 2018 r.;

- zasądzenie od Komisji Europejskiej na rzecz skarżącego odszkodowania i zadośćuczynienia za krzywdę;

- obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsza skarga dotyczy przede wszystkim decyzji o powołaniu z dniem 1 czerwca 2018 r. kierownika wydziału "Doradztwo Prawne" dyrekcji ds. wsparcia dochodzeń OLAF-u i oddaleniu złożonego przez skarżącego na podstawie art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego zażalenia na ww. decyzję o powołaniu.

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 8 ust. 1 i 2 decyzji Komisji C(2016) 3288 wersja ostateczna.

- Skarżący podnosi w tym względzie, że oceny zawarte w sprawozdaniach zewnętrznej firmy konsultingowej nie zostały uwzględnione przez organ powołujący, czego wymaga art. 8 ust. 1 ww. decyzji Komisji w celu zgodnego z prawem wyboru kierownika wydziału.

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia obowiązku bezstronności.

- Skarżący podnosi w tym względzie, że w niniejszej sprawie nie przestrzegano art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, ponieważ decyzja o powołaniu rozpatrywanego kierownika wydziału zamiast stanowić zgodny z prawem rezultat sprawiedliwego procesu selekcji, od samego początku była celem realizowanym za pomocą niezgodnego z prawem planu pozwanej. Dwa główne elementy mogą o tym świadczyć: (i) faworyzowanie w konfrontacjach konkurentki skarżącego; (ii) nieprzestrzeganie wyroku Sądu Unii Europejskiej (izba ds. odwołań) z dnia 5 grudnia 2017 r. w sprawie T-250/16 P.

3. Zarzut trzeci dotyczący tego, że chociaż na podstawie art. 8 ust. 2 lit. a) decyzji Komisji C(2016) 3288 wersja ostateczna "avant de procéder a une nomination, le directeur général concerné consulte le Commissaire de tutelle", organ powołujący nie zastosował tej procedury konsultacji w niniejszej sprawie a zamiast tego uzgodnił z jedną lub kilkoma osobami kwestię kandydata do powołania na kierownika wydziału.