Sprawa T-127/20: Skarga wniesiona w dniu 27 lutego 2020 r. - Francja/ECHA.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.191.20

Akt nienormatywny

Wersja od: 8 czerwca 2020 r.

Skarga wniesiona w dniu 27 lutego 2020 r. - Francja/ECHA

(Sprawa T-127/20)

Język postępowania: francuski

(2020/C 191/27)

(Dz.U.UE C z dnia 8 czerwca 2020 r.)

Strony

Strona skarżąca: Republika Francuska (przedstawiciele: A.-L. Desjonquères i E. Leclerc, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Europejska Agencja Chemikaliów

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności decyzji Rady Odwoławczej ECHA z dnia 17 grudnia 2019 r. w sprawach połączonych A-003-2018, A-004-2018 i A-005-2018, w której uchylone zostały decyzje ECHA z dnia 21 grudnia 2017 r. dotyczące oceny substancji dla chlorku glinu, chlorku glinu zasadowego oraz siarczanu glinu;

– obciążenie ECHA kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty, oparte na naruszeniu prawa.

1. Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia prawa, jakiego zdaniem skarżącej miała się dopuścić Rada Odwoławcza ECHA rozstrzygając w zaskarżonej decyzji, że ECHA powinna była wziąć pod uwagę badanie Schönholzer (1997), choć badanie to nie zostało podane do jej wiadomości w trakcie procedury oceny substancji. W tym względzie skarżąca podnosi następujące zarzuty szczegółowe:

– po pierwsze, naruszenie art. 47 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1907/2006 z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniającego dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (Dz.U. 2006, L 396, s. 1);

– po drugie, uchybienie spoczywającemu na producentach i importerach substancji chemicznych obowiązku dostarczania wszystkich istotnych informacji i dostępnych na temat zagrożeń stwarzanych przez te substancje, który to obowiązek stanowi jedną z głównych osi ustanowionego w tym rozporządzeniu systemu ochrony;

– po trzecie, zastosowanie nieodpowiedniego poziomu kontroli trzech wydanych przez ECHA decyzji w przedmiocie oceny rozpatrywanych substancji.

2. Zarzut drugi, dotyczący naruszenia prawa, jakiego zdaniem skarżącej miała się dopuścić Rada Odwoławcza ECHA opierając się w zaskarżonej decyzji na błędnej wykładni orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości, zgodnie z którym, aby wykazać, że konieczne jest skierowanie żądania dodatkowych informacji, ECHA powinna w szczególności wykazać, że istnieje realistyczna możliwość, iż żądane informacje umożliwią podjęcie ulepszonych środków kontroli ryzyka.