Sprawa T-127/14 P: Odwołanie wniesione w dniu 21 lutego 2014 r. przez Alvaro Sesma Merino od wyroku wydanego w dniu 11 grudnia 2013 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-125/ 12 Sesma Merino przeciwko OHIM.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.184.31

Akt nienormatywny

Wersja od: 16 czerwca 2014 r.

Odwołanie wniesione w dniu 21 lutego 2014 r. przez Alvaro Sesma Merino od wyroku wydanego w dniu 11 grudnia 2013 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-125/12 Sesma Merino przeciwko OHIM

(Sprawa T-127/14 P)

(2014/C 184/53)

Język postępowania: niemiecki

(Dz.U.UE C z dnia 16 czerwca 2014 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Alvaro Sesma Merino (El Campello, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat H. Tettenborn)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania

Wnoszący odwołanie wnosi do Sądu o:

– uchylenie w całości wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie F-125/ 12 i wydanie orzeczenia zgodnie z żądaniami skarżącego przedstawionymi w tamtym postępowaniu;

– posiłkowo, po uchyleniu ww. wyroku odesłanie sprawy do Sądu do spraw Służby Publicznej;

– stwierdzenie nieważności sprawozdania z oceny (appraisal report) dotyczącego skarżącego za rok 2011 w jego brzmieniu z dnia 1 lutego 2012 r. oraz wiadomości elektronicznych pozwanego z dnia 2 lutego 2012 r., godz. 14.51 oraz z dnia 2 lutego 2012 r., godz. 15.49 w zakresie, w jakim zawierają one wyznaczenie celów skarżącemu przez OHIM na okres od dnia 1 października 2011 r. do dnia 30 września 2012 r.;

– zasądzenie od OHIM na rzecz skarżącego zadośćuczynienia za krzywdę w odpowiedniej wysokości ustalonej według uznania Sądu;

– obciążenie OHIM kosztami całego postępowania - czyli postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej oraz postępowania odwoławczego przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnosi trzy zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego urzędników

– Wnoszący odwołanie twierdzi, że wbrew poglądowi bronionemu w zaskarżonym wyroku wyznaczenie celów stanowi niewątpliwie środek, który dotyczy bezpośrednio i indywidualnie pozycji prawnej zainteresowanego i jest w stanie wpłynąć bezpośrednio na określoną sytuację prawną.

– W tym względzie wnoszący odwołanie podnosi między innymi, że Sąd do spraw Służby Publicznej zbadał tylko, czy wyznaczenie celów wywołuje wiążące skutki prawne dla przyszłej oceny urzędnika, zamiast zbadać, czy wyznaczenie celów wywołuje samo w sobie skutki prawne dla wnoszącego odwołanie, na co w każdym razie należałoby odpowiedzieć twierdząco. Wnoszący odwołanie zarzuca, że Sąd do spraw Służby Publicznej dokonał pomieszania wyznaczenia celów z oceną skarżącego. Ponadto sprzeczne z obowiązkiem dochowania należytej staranności i zasadą proporcjonalności i tym samym zasadą państwa prawa jest, by urzędnik był zobowiązany znosić przez cały rok nieakceptowalne w danym przypadku warunki pracy, nie mogąc się bezpośrednio przed nimi bronić.

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia prawa podstawowego do skutecznej ochrony sądowej zgodnie z art. 6 ust. 1 EKPC i art. 47 karty praw podstawowych

– Wnoszący odwołanie zarzuca naruszenie prawa podstawowego do skutecznej ochrony sądowej z powodu braku badania co do istoty. Wskazuje on, że zarzucił naruszenie innych praw podstawowych oraz twierdzi, że takie naruszenie stanowi w każdym razie niekorzystny akt w rozumieniu art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego urzędników. Odwołanie się do postępowania w sprawie późniejszej oceny narusza prawo podstawowe do skutecznej ochrony sądowej.

3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia praw logiki

– Wnoszący odwołanie twierdzi w tym miejscu, że traktowanie wyznaczenia celów jako zwykłej czynności przygotowawczej do oceny stanowi naruszenie praw logiki.

– To samo odnosi się do oświadczenia Sądu do spraw Służby Publicznej, zgodnie z którym także wyznaczenie celów może pod pewnymi warunkami zostać uznane za niekorzystny akt w rozumieniu art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego urzędników. Właśnie badanie tych warunków stanowi jednak, w opinii wnoszącego odwołanie, badanie zasadności. Tym samym Sąd do spraw Służby Publicznej przyznaje konieczność możliwości ochrony prawnej, której odmawia jednak - w niekonsekwentny sposób - z powodu niedopuszczalności.