Sprawa T-125/13: Skarga wniesiona w dniu 4 marca 2013 r. - Włochy przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.114.44

Akt nienormatywny

Wersja od: 20 kwietnia 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 4 marca 2013 r. - Włochy przeciwko Komisji

(Sprawa T-125/13)

(2013/C 114/67)

Język postępowania: włoski

(Dz.U.UE C z dnia 20 kwietnia 2013 r.)

Strony

Strona skarżąca: Republika Włoska (przedstawiciele: G. Palmieri i S. Fiorentino, avvocati dello Stato)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej C(2012) 9448 wersja ostateczna z dnia 19 grudnia 2012 r., doręczonej w dniu 20 grudnia, w sprawie podwyższeń kapitału dokonanych przez spółkę SEA S.p.A. na rzecz SEA Handling SpA;

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszej sprawie strona skarżąca kwestionuje decyzję Komisji Europejskiej, w której instytucja ta uznała, że środki wprowadzone w życie przez SEA SpA, spółkę mającą koncesję na zarządzanie portami lotniczymi Mediolan Malpensa i Mediolan Linate, na rzecz kontrolowanej przez nią spółki SEA Handling SpA, której powierzono zarządzanie usługami obsługi naziemnej w tych portach lotniczych - które to środki polegały głównie na powtarzających się wkładach kapitałowych w celu pokrycia strat operacyjnych - stanowią pomoc państwa niezgodną z rynkiem wewnętrznym.

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1) Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia zasad dobrej administracji i pewności prawa.

– Strona skarżąca twierdzi w tym względzie, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem zasad dobrej administracji i pewności prawa, prowadząc tym samym do powstania u jej adresatów uzasadnionych oczekiwań co do zgodności z prawem środków, i to zarówno z powodu nadmiernego czasu trwania całego postępowania, a w szczególności wstępnego dochodzenia, jak i z powodu niejasnych ustaleń i zachowania Komisji w toku tego postępowania.

2) Zarzut drugi dotyczący naruszenia istotnych wymogów proceduralnych w związku z naruszeniem prawa do bycia wysłuchanym i brakiem dochodzenia.

– Strona skarżąca twierdzi w tej kwestii, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem prawa do bycia wysłuchanym i prawa do obrony przysługujących stronom, ponieważ przedmiot dochodzenia Komisji został rozszerzony na okres, który nie stanowił przedmiotu decyzji o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego.

3) Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 107 i art. 108 ust. 3 TFUE oraz błędnego ustalenia okoliczności faktycznych, jak również istnienia braku w uzasadnieniu w kwestii możliwości przypisania władzom publicznym spornych środków.

– Zdaniem skarżącego rządu Komisja błędnie przypisała w zaskarżonej decyzji sporne środki władzom publicznym, a w każdym razie nie przedstawiła odpowiedniego dowodu i wystarczającego uzasadnienia w tym względzie.

4) Zarzut czwarty dotyczący naruszenia art. 107 i art. 108 ust. 3 TFUE oraz błędnego ustalenia okoliczności faktycznych, jak również istnienia braku w uzasadnieniu w kwestii możliwości przypisania władzom publicznym spornych środków.

– Strona skarżąca twierdzi w tej kwestii, że Komisja błędnie przyjęła w zaskarżonej decyzji, iż zachowanie SEA jest niezgodne z kryterium rozważnego podmiotu gospodarczego działającego w warunkach gospodarki rynkowej, a w każdym razie nie przedstawiła odpowiedniego dowodu i wystarczającego uzasadnienia w tym względzie.