Sprawa T-122/15: Skarga wniesiona w dniu 12 marca 2015 r. - Landeskreditbank Baden-Württemberg/EBC.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.178.17

Akt nieoceniany

Wersja od: 1 czerwca 2015 r.

Skarga wniesiona w dniu 12 marca 2015 r. - Landeskreditbank Baden-Württemberg/EBC

(Sprawa T-122/15)

Język postępowania: niemiecki

(2015/C 178/18)

(Dz.U.UE C z dnia 1 czerwca 2015 r.)

Strony

Strona skarżąca: Landeskreditbank Baden-Württemberg - Förderbank (Karlsruhe, Niemcy) (przedstawiciele: A. Glos, K. Lackhoff i M. Benzing, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Europejski Bank Centralny

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji EBC z dnia 5 stycznia 2015 r. (sygnatura ECB/SSM/15/1 - 0SK1ILSPWNVBNQ-WU0W18/3) i zarządzenie utrzymania w mocy zastąpienia decyzji EBC z dnia 1 września 2014 r. (sygnatura ECB/SSM/ 14/1 - 0SK1ILSPWNVBNQWU0W18/1);

- obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący zastosowania przez EBC błędnego kryterium oceny szczególnych okoliczności

- W zarzucie tym skarżąca podnosi, że EBC oparł się na czterech różnych i niedających się pogodzić kryteriach przy ocenie, czy skarżącą mimo spełnienia kryterium wielkości na podstawie art. 6 ust. 4 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 ¹ w związku z art. 70 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 468/2014 ² należy zaklasyfikować jako mniej istotny podmiot. Każde z tych kryteriów z osobna jest błędne.

- Skarżąca podnosi ponadto, że na podstawie art. 70 ust. 1 rozporządzenia nr 468/2014 dla istnienia szczególnych okoliczności istotne jest powstanie "specyficznych i faktycznych okoliczności", na podstawie których zaklasyfikowanie podmiotu jako istotnego i związany z tym centralny nadzór EBC są "nieuzasadnione". Zdaniem skarżącej zaklasyfikowanie podmiotu jako istotnego wyłącznie według kryterium wielkości jest "nieuzasadnione" w rozumieniu art. 70 ust. 1 rozporządzenia nr 468/2014, jeżeli nie jest to niezbędne do osiągnięcia celów rozporządzenia nr 1024/2013, lecz do osiągnięcia celu wystarczający jest nadzór właściwego organu krajowego w systemie nadzoru EBC.

2. Zarzut drugi dotyczący oczywistego błędu w ocenie stanu faktycznego

- W ramach tego zarzutu skarżąca podnosi, że EBC nie uwzględnił, iż zaklasyfikowanie skarżącej jako istotnego podmiotu w świetle argumentacji skarżącej na przesłuchaniu i w postępowaniu przed administracyjną radą odwoławczą w żadnym aspekcie nie jest niezbędne do osiągnięcia celów rozporządzenia nr 1024/2013, oraz że zaklasyfikowanie skarżącej jako podmiotu mniej istotnego jest też zgodne z założeniami rozporządzenia nr 1024/ 2013. Ocena EBC, że nie zaistniały szczególne okoliczności, jest oczywiście błędna.

3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia

- W tym zarzucie skarżąca podnosi, że uzasadnienie zaskarżonej decyzji jest nielogiczne i wewnętrznie sprzeczne. EBC wymienia łącznie cztery kryteria, które nie są powiązane i nie dają się pogodzić.

- Nie można wywnioskować podstaw zaskarżonej decyzji. Argumentacja EBC wyczerpuje się w zwykłych twierdzeniach i zaprzeczeniach.

- Ponadto decyzja jest rozbieżna z argumentacją skarżącej w postępowaniu administracyjnym. W szczególności EBC nie wskazuje, dlaczego podnoszone przez skarżącą okoliczności faktyczne i prawne miałyby być niewystarczające do obalenia domniemania z art. 6 ust. 4 akapit drugi rozporządzenia nr 1024/2013.

4. Zarzut czwarty dotyczący przekroczenia granic uznania poprzez bezprawne niewykonanie uprawnień dyskrecjonalnych

- W ramach tego zarzutu skarżąca podnosi, że EBC naruszył obowiązek wykonania uprawnień dyskrecjonalnych w konkretnym przypadku nałożony na niego przez art. 6 ust. 4 rozporządzenia nr 1024/2013 i art. 70 rozporządzenia nr 468/2014. W ten sposób EBC działał z przekroczeniem granic uznania.

5. Zarzut piąty dotyczący naruszenia obowiązku wyjaśnienia i uwzględnienia wszystkich istotnych okoliczności konkretnego przypadku

- W tym zarzucie skarżąca podnosi, że w ramach wykonywania przyznanych uprawnień dyskrecjonalnych EBC naruszył obowiązek starannego i bezstronnego wyjaśnienia i uwzględnienia wszystkich istotnych aspektów faktycznych i prawnych konkretnego przypadku. W szczególności zaniedbał on zbadania wszystkich istotnych aspektów faktycznych i prawnych podniesionych przez skarżącą.

¹ Rozporządzenie Rady (UE) nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. powierzające Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi (Dz.U. L 287, s. 63).

² Rozporządzenie (UE) nr 468/2014 Europejskiego Banku Centralnego z dnia 16 kwietnia 2014 r. ustanawiające ramy współpracy pomiędzy Europejskim Bankiem Centralnym a właściwymi organami krajowymi oraz wyznaczonymi organami krajowymi w ramach Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego (rozporządzenie ramowe w sprawie Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego) (Dz. U. L 141, s. 1).