Sprawa T-122/05: Skarga wniesiona w dniu 21 marca 2005 r. przez Roberta Benkö i in. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Dz.U.UE.C.2005.171.22/2
Akt nienormatywny(Sprawa T-122/05)
(2005/C 171/38)
(Język postępowania: niemiecki)
(Dz.U.UE C z dnia 9 lipca 2005 r.)
W dniu 21 marca 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Roberta Benkö zamieszkałego w Kohfidisch (Austria), Nikolausa Draskovicha zamieszkałego w Güssing (Austria), Alexandra Freiherr von Kottwitza Erdödy zamieszkałego w Kohfidisch (Austria), Petera Massera zamieszkałego w Schwanberg (Austria), Alfreda Prinz von und zu Liechtenstein zamieszkałego w Deutschlandsberg (Austria), Marenzi Privatstiftung z siedzibą w Ebergassing (Austria), Marktgemeinde Götzendorf an der Leitha (Austria), Gemeinde Ebergassing (Austria), Ernsta Harracha zamieszkałego w Bruck an der Leitha (Austria), Schlossgut Schönbühel Aggstein AG z siedzibą w Vaduz, Heinrich Rüdiger Fürst Starhemberg'sche Familienstiftung z siedzibą w Vaduz, reprezentowanych przez adwokata M. Schaffgotscha, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Skarżący wnoszą do Sądu Pierwszej Instancji o:
1. stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji Komisji w całości,
ewentualnie, jeżeli wniosek ten nie zostanie uwzględniony,
2. stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w odniesieniu do wszystkich terenów austriackich mających znaczenie dla Wspólnoty (Code AT załącznika I do zaskarżonej decyzji),
ewentualnie, jeżeli wniosek ten nie zostanie uwzględniony,
3. stwierdzenie nieważności objęcia zaskarżoną decyzją terenów AT 1114813, AT 2242000, AT 1220000, AT 1205A00, AT 3122000 i AT 3120000,
ewentualnie, jeżeli wniosek ten nie zostanie uwzględniony,
4. stwierdzenie nieważności objęcia załącznikiem I do zaskarżonej decyzji określonych terenów jako terenów mających znaczenie dla Wspólnoty dla siedlisk i gatunków o stopniu reprezentatywności i ocenie globalnej B, C i D (pomocniczo C i D, ponownie ewentualnie jedynie D) standardowych arkuszy danych Państw Członkowskich dla
a) wszystkich terenów objętych zaskarżoną decyzją (według załącznika I), ewentualnie
b) wszystkich terenów austriackich (Code AT do załącznika I), ewentualnie
c) tylko terenów AT 1114813, AT 2242000, AT 1220000, AT 1205A00, AT 3122000 i AT 3120000,
5. w każdym przypadku obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty:
Na mocy decyzji Komisji C(2004) 4031 z dnia 7 grudnia 2004 r. wydanej na podstawie dyrektywy Rady 92/43/EWG(1) w sprawie przyjęcia wykazu terenów mających znaczenie dla Wspólnoty w kontynentalnym regionie biogeograficznym(2), nieruchomości skarżących podlegają systemowi ochrony tej dyrektywy.
Skarżący podnoszą m.in., że podstawy zaskarżonej decyzji nie stanowi wymagane wyważenie interesów pomiędzy nadrzędnym interesem publicznym a prawami obciążonego obywatela i obciążonej organizacji.
Skarżący twierdzą, że zaskarżona decyzja jest sprzeczna z dyrektywą 92/43/EWG, ponieważ nie ustanowiono właściwych podstaw koniecznych dla oceny niezbędnych nakładów finansowych i ponieważ program ramowy przyjmowany na podstawie art. 8 dyrektywy ani nie został opracowany, ani nie byłoby to wystarczające.
Ponadto skarżący zarzucają, że z powodu podziału kompetencji w Austrii nie jest zagwarantowana wymagana przez dyrektywę 92/43/EWG spójność sieci terenów ochrony, przy czym tereny ochrony praktycznie we wszystkich przypadkach faktycznie kończą się na granicach landów, co zdaniem skarżących jest niewłaściwe zarówno pod względem prawnowspólnotowym, jak i ochrony przyrody.
Poza tym skarżący są zdania, że Komisja zaniechała jasnego i wyraźnego ustalenia w zaskarżonej decyzji, dla jakich gatunków i siedlisk tereny wykazane jako tereny mające znaczenie dla Wspólnoty faktycznie takie znaczenie posiadają.
Wreszcie skarżący podnoszą, że w odniesieniu do terenów ich dotyczących dla treści decyzji zostały przyjęte niewłaściwe podstawy merytoryczne i dlatego tereny te zostały niesłusznie uznane za tereny mające znaczenie dla Wspólnoty dla niektórych gatunków i siedlisk.
______
(1) Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz.U. L 206, str. 7).
(2) Dz.U. L 382, str. 1.