Sprawa T-115/09: Skarga wniesiona w dniu 24 marca 2009 r. - Electrolux przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2009.113.42/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 16 maja 2009 r.

Skarga wniesiona w dniu 24 marca 2009 r. - Electrolux przeciwko Komisji

(Sprawa T-115/09)

(2009/C 113/84)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 16 maja 2009 r.)

Strony

Strona skarżąca: AB Electrolux (Sztokholm, Szwecja) (przedstawiciele: F. Wijckmans, H. Burez, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w całości ze względu na okoliczność niespełnienia jednego lub kilku (kumulatywnych) warunków określonych w Wytycznych wspólnotowych dotyczących pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw, a w każdym razie ze względu na to, że Komisja nie wykazała w wymagany prawem sposób spełnienia każdego z tych warunków;

– w drugiej kolejności stwierdzenie nieważności tej decyzji w całości, ze względu na niespełnienie obowiązku uzasadnienia przewidzianego w art. 253 WE;

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2008) 5995 wersja ostateczna z dnia 21 października 2008 r. uznającej za zgodną ze wspólnym rynkiem - z zastrzeżeniem spełnienia pewnych warunków - pomoc przeznaczoną na restrukturyzację, jaką władze francuskie zamierzają przyznać przedsiębiorstwu FagorBrandt [C 44/2007 (ex N 460/2007)].

Skarżąca jest podmiotem konkurencyjnym względem beneficjenta pomocy i uczestniczyła w dochodzeniu, które doprowadziło do wydania zaskarżonej decyzji. Skarżąca podnosi, że zaskarżona decyzja narusza art. 87 ust. 3 lit. c) WE oraz Wytyczne wspólnotowe dotyczące pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw⁽¹⁾. Według skarżącej decyzja ta jest błędna pod względem prawnym ze względu na to, iż nie spełniono jednego lub kilku kumulatywnych warunków określonych w tych wytycznych, a w każdym razie ze względu na to, że Komisja nie wykazała w wymagany prawem sposób spełnienia każdego z tych warunków. Skarżąca podnosi w szczególności, że Komisja nie spełniła:

– warunku "pierwszego i ostatniego razu";

– warunku, zgodnie z którym pomoc nie może służyć sztucznemu utrzymywaniu przedsiębiorstwa na rynku;

– warunków dotyczących oceny pomocy uprzednio przyznanej bezprawnie;

– warunku, zgodnie z którym beneficjent pomocy winien być nowoutworzonym przedsiębiorstwem;

– warunku, zgodnie z którym pomoc winna umożliwiać jej beneficjentowi odzyskanie długoterminowej rentowności;

– warunku nakazującego wprowadzenie środków wyrównawczych w celu uniknięcia nieuzasadnionych zakłóceń będących skutkiem przyznania pomocy przeznaczonej na restrukturyzację; oraz

– warunku nakazującego, by pomoc była ograniczona do minimum oraz by grupa kapitałowa wniosła rzeczywisty wkład (nieobjęty pomocą).

Ponadto skarżąca utrzymuje, że w zaskarżonej decyzji naruszono obowiązek uzasadnienia ustanowiony w art. 253 WE, w szczególności zaś w odniesieniu do przedstawionych przez skarżącą argumentów dotyczących strukturalnej nadprodukcji w rozpatrywanym sektorze, wymogu wniesienia przez beneficjenta "możliwie najwyższego" wkładu w koszty planu restrukturyzacji oraz obowiązku zwrotu pomocy uprzednio przyznanej bezprawnie.

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 244 z 1.10.2004, s. 2.