Sprawa T-115/06: Skarga wniesiona w dniu 7 kwietnia 2006 r. - Fiskeri og Havbruksnaringens Landsforening i in. przeciwko Radzie.
Dz.U.UE.C.2006.143.32/2
Akt nienormatywny(Sprawa T-115/06)
(2006/C 143/65)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 17 czerwca 2006 r.)
Strony
Strona skarżąca: Fiskeri og Havbruksnæringens Landsforening (Oslo, Norwegia), Norske Sjømatbedrifters Landsforening (Trondheim, Norwegia), Salmar Farming AS (Frøya, Norwegia), Hydroteck AS (Kristiansund, Norwegia), Hallvard Lerøy AS (Bergen, Norwegia), Lerøy Midnor AS (Hestvika, Norwegia) [Przedstawiciele: adwokaci B. Servais i T.S. Paulsen]
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady (WE) nr 85/2006 z dnia 17 stycznia 2006 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe i stanowiącego o ostatecznym pobraniu tymczasowego cła nałożonego na przywóz łososia hodowlanego pochodzącego z Norwegii;
– obciążenie Rady kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżący, będący norweskimi producentami, hodowcami i eksporterami łososia lub podmiotami reprezentującymi takie przedsiębiorstwa wnoszą o stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady (WE) nr 85/2006 z dnia 17 stycznia 2006 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe i stanowiącego o ostatecznym pobraniu tymczasowego cła nałożonego na przywóz łososia hodowlanego pochodzącego z Norwegii(1) (zwanego dalej "zaskarżonym rozporządzeniem"), ponieważ ich zdaniem narusza ono szereg artykułów rozporządzenia Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej(2) (zwanego dalej "podstawowym rozporządzeniem").
W toku procedury prowadzącej do wydania zaskarżonego rozporządzenia służby Komisji zgodziły się zamienić cła ad valorem na minimalne ceny przywozowe, co zostało potwierdzone w zaskarżonym rozporządzeniu.
Na poparcie skargi skarżące podnoszą, że kontrola wyrywkowa norweskich producentów eksportujących, ograniczona do producentów dokonujących wywozu i wykluczająca niedokonujących wywozu hodowców i niezajmujących się produkcją eksporterów, nie była wymierna dla struktury gałęzi norweskiego przemysłu dotyczącej łososia, oraz była niespójna z poprzednimi decyzjami w przedmiocie kontroli wyrywkowej norweskiego rynku łososia.
Ponadto, skarżące podnoszą, że pozwana nie zastosowała zasady niższego cła zawartej w art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Zdaniem skarżących średni ważony margines dumpingu był niższy od średniego ważonego marginesu szkody, a zatem minimalna cena przywozowa i nałożone cło powinny były zostać ustanowione na podstawie średniego ważonego marginesu dumpingu, a nie na podstawie średniego ważonego marginesu szkody. Co się tyczy obliczenia minimalnej niedumpingowej ceny przywozowej skarżące utrzymują, że zastosowanie do celów przeliczenia NOK na EUR trzyletniego średniego kursu wymiany zamiast średniego kursu wymiany w okresie objętym dochodzeniem sztucznie zawyżyło minimalną niedumpingową cenę przywozową.
Poza tym skarżące twierdzą, że minimalna niedumpingowa cena przywozowa dla filetów z łososia nie została oparta na reprezentatywnych danych, a także, że została ustalona z naruszeniem art. 3 ust. 5 i art. 20 rozporządzenia podstawowego oraz z naruszeniem zasad dobrej administracji, uzasadnionych oczekiwań oraz prawa do obrony.
Wreszcie, skarżące zwracają uwagę, że ocena szkody i jej przyczyn jest błędna. Po pierwsze, dokonując analizy szkody pozwana oparła się na całości przywozu jako "przywozie objętym dumpingiem", nie zważając na fakt, że jedno z przedsiębiorstw zostało uznane za niestosujące praktyk dumpingowych. Po drugie, wyraźny spadek średnich cen sprzedaży w przemyśle wspólnotowym był wynikiem nie przywozu, lecz przeliczeń GBP na EUR, gdyż wszyscy objęci kontrolą wyrywkową wspólnotowi producenci prowadzili działalność w Zjednoczonym Królestwie. Po trzecie, pozwana nie dokonała w sposób prawidłowy oceny wpływu, jaki rosnące koszty produkcji we Wspólnocie mogły mieć na sytuację wspólnotowego przemysłu.
______
(1) Dz.U. 2006 L 15, str. 1.
(2) Dz.U. 1996 L 56, str. 1.