Sprawa T-115/05: Skarga wniesiona w dniu 28 lutego 20005 r. przez José Jiméneza Martineza przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2005.115.33/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 14 maja 2005 r.

Skarga wniesiona w dniu 28 lutego 20005 r. przez José Jiméneza Martineza przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-115/05)

(2005/C 115/60)

(Język postępowania: francuski)

(Dz.U.UE C z dnia 14 maja 2005 r.)

W dniu 28 lutego 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga José Jiméneza Martineza, zamieszkałego w Brukseli, reprezentowanego przez Erica Boigelota przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Skarżący wnosi do Sądu o

1) uchylenie decyzji Komitetu ds. Inwalidztwa z dnia 21 kwietnia 2004 odmawiającej uwzględnienia wniosku o orzeczenie inwalidztwa od dnia 19 stycznia 2004 r., o której został zawiadomiony pismem z dnia 27 kwietnia 2004 r.,

2) uchylenie decyzji Komitetu ds. Inwalidztwa z dnia 22 lipca 2004 r., na mocy której orzeczono o inwalidztwie, w zakresie, w jakim orzeczenie o inwalidztwie nie odnosi skutku wstecznego od dnia 21 kwietnia 2004 r.,

3) zasądzenie na rzecz skarżącego odszkodowania za szkodę majątkową i zadośćuczynienia za krzywdę moralną obliczonego w oparciu o zasadę słuszności na 222.568 EUR, z zastrzeżeniem jego podwyższenia w trakcie postępowania,

4) obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszej sprawie skarżący kwestionuje odmowę pozwanej orzeczenia o jego inwalidztwie na 3 lata począwszy od dnia 1 września 2004 r., z mocą wsteczną od dnia 21 kwietnia 2004 r., kiedy to Komitet ds. Inwalidztwa wydał wobec niego pierwszą decyzję odmowną.

Na poparcie swoich żądań skarżący powołuje się na:

– naruszenie art. 7 załącznika do regulaminu pracowniczego i zasad funkcjonowania Komitetu ds. Inwalidztwa. Utrzymuje przy tym, że dwóch z trzech lekarzy wchodzących w skład Komitetu ds. Inwalidztwa nie znało jego choroby ani stanu zdrowia,

– popełnienie przez Komisję w tym przypadku oczywistego błędu w ocenie co do natury jego choroby. Skarżący zaznaczył, że Komitet ds. Inwalidztwa nie wziął pod uwagę istnienia innej choroby aniżeli zaburzenia snu, tj. chronicznego zmęczenia, które zostało wcześniej rozpoznane,

– naruszenie obowiązku uzasadnienia,

– naruszenie art. 53 i 78 regulaminu pracowniczego oraz art. 13 do 18 jego załącznika VIII,

– naruszenie zasady dobrej administracji i należytego zarządzania oraz obowiązku dbałości o dobro urzędnika.