Sprawa T-113/07: Skarga wniesiona w dniu 18 kwietnia 2007 r. - Toshiba przeciwko Komisji.
Dz.U.UE.C.2007.140.26/2
Akt nienormatywny(Sprawa T-113/07)
(2007/C 140/47)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 23 czerwca 2007 r.)
Strony
Strona skarżąca: Toshiba Corp. (Tokyo, Japonia) (przedstawiciele: adwokaci: J. MacLennan, Solicitor, A. Schulz i J. Borum)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 24 stycznia 2007 r. - sprawa COMP/F/38.899 - Rozdzielnice z izolacją gazową; lub
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji w zakresie, w jakim odnosi się ona do Toshiby; lub
– zmiana art. 1 i 2 decyzji w celu umorzenia lub znaczącego zmniejszenia nałożonej na Toshibę grzywny, oraz
– obciążenie Komisji kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi w związku z ustanowieniem gwarancji bankowej.
Zarzuty i główne argumenty
Strona skarżąca wniosła zgodnie z art. 230 WE skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 24 stycznia 2007 r. (Sprawa COMP/F/38.899 - Rozdzielnice z izolacją gazową C (2006) 6762 wersja ostateczna), na podstawie której Komisja uznała, iż skarżący oraz inne przedsiębiorstwa są odpowiedzialni za naruszenie art. 81 WE, a także wraz z dniem 1 stycznia 1994 r. art. 53 EOG, którego dopuścili się w sektorze rozdzielnic z izolacją gazową (zwanych dalej "RIG") poprzez zawarcie szeregu porozumień i uzgodnionych praktyk polegających na a) podziale rynku, b) przydzieleniu ilości i zachowaniu poszczególnych udziałów rynkowych, c) przyznaniu określonym producentom poszczególnych projektów RIG (ustalanie ofert przetargowych) oraz manipulowaniu procedurą przetargową w zakresie tych projektów, d) ustalaniu cen, e) zawieraniu porozumień w celu zawieszenia umów licencyjnych zawartych z podmiotami niebiorącymi udziału w kartelu oraz f) wymianie istotnych informacji rynkowych. Posiłkowo, skarżący wnosi o umorzenie lub zmniejszenie nałożonych na niego grzywien.
Według skarżącego, Komisja najwyraźniej oparła swoje ustalenia na trzech porozumieniach stwierdzając istnienie ogólnoświatowego kartelu. Nawet w przypadku wystąpienia takiej sytuacji, skarżąca wnosi o to, iż Komisja nie posiada uprawnień w zakresie określenia zachowań mogących wpłynąć na ograniczenie konkurencji poza obszarem EOG.
Skarżąca utrzymuje, że w świetle kryteriów mających zastosowanie Komisja nie wykazała w sposób wymagany prawem uczestnictwa strony skarżącej w Europie, lub tego, że europejscy dostawcy rozdzielnic z izolacją gazową w zamian za zobowiązanie japońskich dostawców co do braku dostarczania tablic rozdzielczych w Europie "przypisali" projekty europejskie do kontyngentu europejskiego "KRIG"(1). Zarzuca ona następnie Komisji, to, iż oparła się ona celem potwierdzenia na równie pośrednich, niejasnych i niepotwierdzonych środkach dowodowych polegających głównie na ustnych oświadczeniach woli złożonych przez podmiot składający wniosek o współpracę. Zarzuca ona również Komisji brak zapoznania się z dowodami przedstawionymi celem zaprzeczenia tym kompromitującym oświadczeniom.
Ponadto, skoro nie zaprzecza ona swojemu uczestnictwu w porozumieniu KRIG, strona skarżąca podtrzymuje, że przedmiotowa umowa była umową o zasięgu światowym, nie obejmującą swoim zakresem Europy oraz, która nie podlegała uprawnieniom Komisji. Jej zdaniem Komisja starając się zastosować wobec skarżącej swoje uprawnienia całkowicie uzależniła swoją prawną ocenę od kwestii przyjęcia "wspólnego stanowiska" (stanowiącego o powstrzymaniu się Japończyków od wejścia na rynek europejski, natomiast w przypadku przedsiębiorstw europejskich od konkurowania na obszarze Japonii) oraz od tego, czy japońskie przedsiębiorstwa były regularnie informowane o pewnych projektach europejskich lub tego, czy były one przypisywane europejskiemu KRIG jako część owego wspólnego porozumienia. W konsekwencji strona skarżąca utrzymuje, iż Komisja nie ustaliła, iż należało uznać stronę skarżącą za odpowiedzialną za szereg naruszeń popełnionych na poziomie europejskim oraz, popełnienia przez Komisję oczywistego błędu w ocenie.
Strona skarżąca podnosi również, iż zaskarżoną decyzję wydano z naruszeniem procedury. Uznaje ona w tym kontekście naruszenie jej prawa do obrony w związku z brakiem przedstawienia przez Komisję odpowiedniego uzasadnienia, nie udostępnienia przez nią pewnych dowodów oraz zniekształcenia pozostałych.
Skarżąca wnosi posiłkowo, iż sposób obliczania grzywien nałożonych na adresatów w zaskarżonej decyzji został naruszony w związku z tym, iż Komisja niewłaściwie rozłożyła odpowiedzialność pomiędzy europejskie i japońskie przedsiębiorstwa. Skarżąca uważa w tym względzie, iż Komisja nie dokonała właściwej oceny wagi i czasu trwania naruszenia, a zatem potraktowała ją w sposób dyskryminujący.
______
(1) "KRIG" oznacza "kontyngent rozdzielnic z instalacją gazową".