Sprawa T-109/15: Skarga wniesiona w dniu 2 marca 2015 r. - Saint-Gobain Isover G+H i in./Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.138.64

Akt nieoceniany

Wersja od: 27 kwietnia 2015 r.

Skarga wniesiona w dniu 2 marca 2015 r. - Saint-Gobain Isover G+H i in./Komisja

(Sprawa T-109/15)

Język postępowania: niemiecki

(2015/C 138/83)

(Dz.U.UE C z dnia 27 kwietnia 2015 r.)

Strony

Strona skarżąca: Saint-Gobain Isover G+H AG (Ludwigshafen am Rhein, Niemcy), Saint-Gobain Glass Deutschland GmbH (Stolberg, Niemcy), Saint-Gobain Oberland AG (Bad Wurzach, Niemcy) und Saint-Gobain Sekurit Deutschland GmbH & Co. KG (Herzogenrath, Niemcy) (przedstawiciele: S. Altenschmidt i H. Janssen, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 25 listopada 2014 r. w sprawie pomocy państwa SA.33995 (2013/C) - wsparcie dla energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych oraz zmniejszone dopłaty EEG dla odbiorców energochłonnych, C(2014) 8786 final;

- obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1. Zarzut pierwszy: naruszenie art. 107 ust. 1 TFUE

Strona skarżąca podnosi, że zmniejszone dopłaty EEG nie stanowią pomocy, ponieważ środki państwowe nie zostały ani przyznane, ani z nich nie zrezygnowano. Zmniejszone dopłaty EEG nie następują też selektywnie. Poza tym nie zakłócają one konkurencji i nie wpływają negatywnie na handel na rynku wewnętrznym.

2. Zarzut drugi: naruszenie art. 108 ust. 3 TFUE

Jeżeli, przeciwnie do poglądu strony skarżącej, zostanie uznane, że występuje pomoc, według strony skarżącej strona pozwana nie może nakazać odzyskania środków na podstawie art. 108 ust. 3 TFUE. Zmniejszenie dopłaty EEG nie stanowi bowiem nowej pomocy, ponieważ już w 2002 r. zostały one zatwierdzone przez pozwaną w poprzedzającej regulacji, która w istotnych aspektach miała tą samą treść.

3. Zarzut trzeci: naruszenie art. 107 ust. 3 TFUE

Strona skarżąca podnosi dalej, że decyzja narusza art. 107 ust. 3 TFUE i zasadę ochrony uzasadnionych oczekiwań. Strona pozwana nie mogła ocenić badanego przez nią stanu faktycznego na podstawie jej opublikowanych dopiero 28 czerwca 2014 r. wytycznych w sprawie pomocy państwa na ochronę środowiska i cele związane z energią 2014-2020. Zamiast tego powinna była ona zastosować wytyczne opublikowane w 2008 r. Opierając się na kryteriach z 2008 r., strona pozwana nie mogła dojść do innego wniosku niż to, że dana pomoc była zgodna z rynkiem wewnętrznym.

4. Zarzut czwarty: naruszenie art. 108 ust. 1 TFUE

Strona skarżąca podnosi na koniec, że strona pozwana naruszyła zasadę pewności prawa i art. 108 ust. 1 TFUE przez to, że wydała zaskarżoną decyzję w postępowaniu dotyczącym nowej pomocy. Dlatego/Ze względu na to że strona pozwana zatwierdziła poprzednią regulację dotyczącą EEG 2012, powinna była wydać decyzję w postępowaniu dotyczącym istniejącej, a nie nowej pomocy.