Sprawa T-109/10: Skarga wniesiona w dniu 5 marca 2010 r. - Luksemburg przeciwko Komisji.
Dz.U.UE.C.2010.134.39
Akt nienormatywny(Sprawa T-109/10)
(2010/C 134/67)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 22 maja 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: Wielkie Księstwo Luksemburga (przedstawiciele: C. Schiltz i P. Kinsch, adwokaci)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim dotyczy ona Wielkiego Księstwa Luksemburga;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżące państwo członkowskie domaga się stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2009) 10712, wydanej w dniu 23 grudnia 2009 r. i dotyczącej zmniejszenia pomocy przyznanej programowi inicjatywy wspólnotowej Interreg II C "Inondation Rhin-Meuse" (IRMA - ochrona przeciwpowodziowa w rejonie Ren - Moza) w Królestwie Belgii, Republice Federalnej Niemiec, Republice Francuskiej, Wielkim Księstwie Luksemburga oraz Królestwie Niderlandów z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) na podstawie decyzji Komisji C(97) 3742 z dnia 18 grudnia 1997 r. (EFRR nr 970010008) w zakresie, w jakim decyzja ta dotyczy Wielkiego Księstwa Luksemburga.
Skarżące państwo członkowskie opiera swą skargę na dwóch zarzutach.
W swym pierwszym zarzucie twierdzi ono, że jeśli skargi o stwierdzenie nieważności skargi wniesione przez władze niderlandzkie i niemieckie zostaną uwzględnione, rozstrzygnięcie to powinno dotyczyć również Wielkiego Księstwa Luksemburga. Jeśli wydane zostanie orzeczenie, że błędy lub słabości, rzekomo systemowe, jakie zdaniem Komisji zostały wykryte w ramach przeprowadzonego przez nią audytu w odniesieniu do realizacji ww. programu w Niderlandach i Niemczech, w rzeczywistości nie miały miejsca, sama określona w zaskarżonej decyzji podstawa rozumowania okaże się bezzasadna, a wraz z nią - liniowa korekta finansowa, jaka została zastosowana w odniesieniu do projektów realizowanych w Luksemburgu.
Drugi zarzut skargi jest oparty na bezprawności objęcia Wielkiego Księstwa Luksemburga korektą finansową, która jest ewentualnie uzasadniona jedynie w odniesieniu do innych państw członkowskich. Nie stwierdzono żadnego odstępstwa od normy w realizacji tego programu w Wielkiego Księstwa Luksemburga. Okoliczność, że Luksemburg zgodził się na uczestnictwo we wspólnym projekcie wraz z Niemcami, Belgią, Francją i Niderlandami, nie uzasadnia ponoszenia przezeń negatywnych konsekwencji - w postaci korekt finansowych swych własnych projektów - błędów lub słabości, jakie miały zostać wykryte w ramach przeprowadzonego audytu projektów niderlandzkich i niemieckich, i które polegały niemal wyłącznie na rzekomym nieuwzględnieniu przepisów dotyczących postępowania przetargowego. Pomimo zaś tego, że pięć państw członkowskich uczestniczyło w jednym i tym samym programie, ustalanie zasad postępowania przetargowego należy do wyłącznych uprawnień władz krajowych poszczególnych państw członkowskich.