Sprawa T-107/13 P: Odwołanie wniesione w dniu 21 lutego 2013 r. przez Cornelię Trenteę od wyroku wydanego w dniu 11 grudnia 2012 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-112/10 Trentea przeciwko FRA.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.129.22

Akt nienormatywny

Wersja od: 4 maja 2013 r.

Odwołanie wniesione w dniu 21 lutego 2013 r. przez Cornelię Trenteę od wyroku wydanego w dniu 11 grudnia 2012 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-112/10 Trentea przeciwko FRA

(Sprawa T-107/13 P)

(2013/C 129/45)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 4 maja 2013 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Cornelia Trentea (Barcelona, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci L. Levi i M. Vandenbussche)

Druga strona postępowania: Agencja Praw Podstawowych Unii Europejskiej (FRA)

Żądania

Wnoszący odwołanie wnosi do Sądu o:

– Uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 11 grudnia 2012 r. w sprawie F-112/10;

– W konsekwencji, stwierdzenie nieważności decyzji organu upoważnionego do zawierania umów zatrudnienia z dnia 5 czerwca 2010 r. w sprawie odrzucenia kandydatury wnoszącej odwołanie na stanowisko (sygn. TAADMINAST 4-2009) i decyzji w sprawie powołania innego kandydata; zasądzenie od FRA odszkodowania za szkodę materialną poniesioną przez wnoszącą odwołanie, odpowiadającego różnicy między jej obecnym wynagrodzeniem oraz wynagrodzeniem AST 4, do osiągnięcia wieku emerytalnego, wraz z wszelkimi dodatkami i świadczeniami oraz kompensacją uprawnień emerytalnych; zasądzenie od FRA zadośćuczynienia na rzecz wnoszącej odwołanie za doznaną krzywdę, szacowanego ex aequo et bono na 10.000 EUR; oraz

– Obciążenie FRA kosztami postępowania w pierwszej instancji i w postępowaniu odwoławczym.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnosząca odwołanie podnosi pięć zarzutów.

1) Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia reguł dopuszczalności zarzutów: dopuszczalność argumentów przedstawionych na rozprawie w pierwszej instancji dotyczących nieobecności przedstawiciela komitetu pracowniczego w komisji ds. naboru - uchybienie obowiązkowi uzasadnienia przez sąd pierwszej instancji. Wnosząca odwołanie uważa, że Sąd do spraw Służby Publicznej po pierwsze naruszył art. 43 § 1 regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej w ten sposób, że nie uwzględnił okoliczności, iż wspomniane argumenty były oparte na dokumentach i informacjach, które FRA przedstawiła dopiero w toku postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, a po drugie, nie uznał, że omawiane argumenty należy uznać za dopuszczalne na tej podstawie, że są one ściśle związane z innymi zarzutami przedstawionymi w postępowaniu pisemnym. Po trzecie, w każdym razie, Sąd do spraw Służby Publicznej błędnie uznał, bez jakiegokolwiek uzasadnienia, że zarzut nie wchodzi w zakres zarzutów, które Sąd może rozpatrywać z urzędu.

2) Zarzut drugi, dotyczący nieprawdziwości ustaleń faktycznych w zakresie egzaminów pisemnych, powodującej naruszenie przez Sąd do spraw Służby Publicznej zasady równego traktowania i przeinaczenie dowodów. Wnosząca odwołanie uważa, że Sąd popełnił błąd stwierdzając, że nie zostało wykazane ani nawet podniesione, iż pytania na egzaminie pisemnym były identyczne dla wszystkich kandydatów, skoro pozwana potwierdziła to w odpowiedzi na skargę. Takie nieprawidłowe ustalenia wpłynęły na wnioski co do prawa, do których doszedł Sąd, ponieważ zasada równego traktowania wymaga, by egzaminy pisemne odbywały się w tym samym czasie dla wszystkich kandydatów, a nie w różnych dniach, jak to miało miejsce w postępowaniu w sprawie naboru, w którym brała udział wnosząca odwołanie. Co więcej, sąd pierwszej instancji oddalił zarzut wnoszącej odwołanie dotyczący braku anonimowości prac z egzaminów pisemnych, w oparciu jedynie o twierdzenie FRA, które ona zakwestionowała.

3) Zarzut trzeci dotyczący niezgodnego z prawem składu komisji ds. naboru, przeinaczenia dowodów i naruszenia przez Sąd do spraw Służby Publicznej obowiązku uzasadnienia. Wnosząca odwołanie uważa, że Sąd do spraw Służby Publicznej naruszył prawo i przeinaczył dowody, uznając, bez dalszego uzasadnienia, że kierownik departamentu administracji FRA i kierownik finansowy FRA posiadali dogłębną wiedzę i doświadczenie w dziedzinie zamówień publicznych, jedynie w oparciu o twierdzenia FRA, które wnosząca odwołanie zakwestionowała. Ten brak wiedzy i doświadczenia miał również wpływ na wyniki postępowania w sprawie naboru.

4) Zarzut czwarty dotyczący uchybienia obowiązkowi uzasadnienia oraz przekroczenia rozsądnego terminu wydania wyroku. Wnosząca odwołanie uważa, że sąd pierwszej instancji naruszył prawo uznając, że pozwana spełniła obowiązek uzasadnienia, gdyż wnosząca odwołanie nie wiedziała do czasu postępowania w pierwszej instancji, jakie kryteria były stosowane do oceny jej kandydatury, nie została poinformowana, jakich kwalifikacji nie spełnia oraz nie otrzymała swoich ogólnych ocen w podziale na poszczególne oceny do czasu rozprawy. Sąd oparł się również niezgodnie z prawem na dokumencie przedłożonym przez pozwaną na rozprawie, aby dojść do wniosku, że pozwana dopełniła obowiązku uzasadnienia, nie podając uzasadnienia w postaci jakichkolwiek nadzwyczajnych okoliczności. Ponadto, po pierwsze, gdyby wnosząca odwołanie otrzymała ten dokument w toku postępowania administracyjnego, jak żądała, mogłaby lepiej zrozumieć powody, dla których nie została wybrana, i bardziej skutecznie zakwestionować te decyzję. Po drugie, postępowanie przed Sądem do spraw Służby Publicznej zostałoby przeprowadzone w rozsądniejszym czasie.

5) Zarzut piąty dotyczący naruszenia art. 87 § 2 i art. 88 regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej w zakresie kosztów postępowania oraz uchybienia obowiązkowi uzasadnienia. Wnosząca odwołanie uważa, że Sąd niezgodnie z prawem obciążył ją własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez pozwaną.