Sprawa T-102/13: Skarga wniesiona w dniu 14 lutego 2013 r. - Heli-Flight przeciwko EASA.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.123.18/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 27 kwietnia 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 14 lutego 2013 r. - Heli-Flight przeciwko EASA

(Sprawa T-102/13)

(2013/C 123/31)

Język postępowania: niemiecki

(Dz.U.UE C z dnia 27 kwietnia 2013 r.)

Strony

Strona skarżąca: Heli-Flight GmbH & Co. KG (Reichelsheim, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat T. Kittner)

Strona pozwana: Europejska Agencja Bezpieczeństwa Lotniczego (EASA)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności decyzji strony pozwanej z dnia 13 stycznia 2012 r. oddalającej wniosek skarżącej o zatwierdzenie warunków lotu dotyczących helikoptera Robinson R66 (nr seryjny 0034);

– stwierdzenie, że w zakresie dotyczącym wniosków skarżącej o zatwierdzenie warunków lotu dotyczących helikoptera Robinson R66 (nr seryjny 0034) z dni 11 lipca 2011 r. i 10 stycznia 2012 r. strona pozwana dopuściła się nieuzasadnionego zaniechania;

– stwierdzenie, że strona pozwana jest zobowiązana do naprawienia skarżącej wszelkiej szkody wynikłej w związku z oddaleniem wniosków o zatwierdzenie warunków lotu dotyczących helikoptera Robinson R66 (nr seryjny 0034) z dni 11 lipca 2011 r. i 10 stycznia 2012 r. lub w związku z jej nieuzasadnionym zaniechaniem w zakresie decyzji w przedmiocie zatwierdzenia warunków lotu dotyczących owego helikoptera;

– obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi zasadniczo, co następuje.

1) Zdaniem skarżącej decyzja w przedmiocie zatwierdzenia warunków lotu nie stanowi decyzji uznaniowej. W tym kontekście podniesiono między innymi, że to strona pozwana, a nie skarżąca ponosi ciężar dowodu na okoliczność, że dany statek powietrzny jest zdolny do bezpiecznego lotu w zdefiniowanych warunkach.

2) Ponadto skarżąca podnosi, że gdyby decyzja strony pozwanej w przedmiocie zatwierdzenia warunków lotu stanowiła decyzję uznaniową, wówczas strona pozwana nie wykonała swych uprawnień uznaniowych, a w każdym razie uczyniła to w sposób błędny. Zdaniem skarżącej powołanie się przez stronę pozwaną na wiedzę dotyczącą bezpieczeństwa powziętą na podstawie procesu certyfikacji typu, w którym skarżąca nie była stroną stanowi błąd przy podejmowaniu decyzji uznaniowej. Ponadto skarżąca podnosi, że w niniejszym postępowaniu strona pozwana nie skonkretyzowała w wystarczający sposób podniesionych wątpliwości co do bezpieczeństwa. W tym kontekście skarżąca podnosi, że nie umożliwiono jej ustosunkowania się w przedmiocie konkretnych źródeł niebezpieczeństwa. Ponadto skarżąca podnosi, że argumentacja strony pozwanej jest w sposób oczywisty wewnętrznie sprzeczna.

3) Pomocniczo skarżąca podnosi, że przedstawiła dowód na okoliczność zdolności do bezpiecznego lotu omawianego statku powietrznego w zdefiniowanych warunkach.

4) Wreszcie, w odniesieniu do wniosku o stwierdzenie nieważności skarżąca podnosi naruszenia przez stronę pozwaną obowiązku prawidłowej administracji. Zdaniem skarżącej strona pozwana nie dochowała obowiązku przeprowadzenia badań, nieprawidłowo powołała się na poufność w zakresie procesu certyfikacji typu, naruszyła prawo skarżącej do bycia wysłuchanym oraz naruszyła obowiązek uzasadnienia.