Sprawa T-102/07: Skarga wniesiona w dniu 5 kwietnia 2007 r. - Freistaat Sachsen przeciwko Komisji.
Dz.U.UE.C.2007.129.18/1
Akt nienormatywnySachsen przeciwko Komisji
(Sprawa T-102/07)
(2007/C 129/31)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 9 czerwca 2007 r.)
Strony
Strona skarżąca: Freistaat Sachsen (Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci C. von Donat i G. Quardt)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2007) 130 wersja ostateczna z dnia 24 stycznia 2007 r. w sprawie pomocy państwa nr C 38/2005 (ex NN 52/2004) udzielonej przez Niemcy grupie Biria w części dotyczącej działań 2 i 3;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżący zwraca się przeciwko decyzji Komisji C (2007) 130 wersja ostateczna z dnia 24 stycznia 2007 r., w której Komisji stwierdziła, że obejmująca trzy działania pomoc państwa udzielona przez Niemcy na rzecz Bike Systems GmbH & Co. Thüringer Zweiradwerk KG, Sachsen Zweirad GmbH i Biria GmbH (obecnie Biria AG) jest niezgodna ze wspólnym rynkiem.
Skarżący twierdzi, że decyzja Komisji dotyczy go bezpośrednio i indywidualnie, ponieważ zakwestionowane przez nią działania 2 i 3, których przedmiotem są poręczenia na rzecz Sachsen Zweirad GmbH i Biria GmbH (obecnie Biria AG), zostały udzielone ze środków własnych na podstawie wytycznych w sprawie udzielania poręczeń wydanych przez Freistaat Sachsen.
W uzasadnieniu skargi skarżący podnosi w pierwszej kolejności naruszenie prawa wspólnotowego z powodu błędnej wykładni zatwierdzonego systemu pomocy. Skarżący zarzuca w tym względzie, że pozwana, nie uwzględniając odpowiedniej definicji w zatwierdzonym systemie pomocy, uznała wspomniane przedsiębiorstwa za przedsiębiorstwa w trudnej sytuacji. Ponieważ zdaniem skarżącego nie ma to miejsca, działania 2 i 3 stanowią zatwierdzoną pomoc.
Ponadto skarżący uważa, że pozwana dokonała błędnej oceny okoliczności faktycznych, przyjmując, że wspomniane przedsiębiorstwa są przedsiębiorstwami w trudnej sytuacji.
W końcu skarżący twierdzi, że zaskarżona decyzja nie jest wystarczająco uzasadniona.