Sprawa T-10/11 P: Odwołanie od wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej wydanego w dniu 27 października 2010 r. w sprawie F-60/09 Gerhard Birkhoff przeciwko Komisji, wniesione w dniu 3 stycznia 2011 r. przez Gerharda Birkhoffa.
Dz.U.UE.C.2011.55.34/1
Akt nienormatywny(Sprawa T-10/11 P)
(2011/C 55/60)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 19 lutego 2011 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Gerhard Birkhoff (Weitenau, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat C. Inzillo)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszącego odwołanie
– uchylenie zaskarżonego wyroku;
– obciążenie drugiej strony postępowania kosztami obu instancji.
Zarzuty i główne argumenty
Przedmiotem niniejszego odwołania jest uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej w sprawie F-60/09 Birkhoff przeciwko Komisji, na mocy którego oddalono skargę na decyzję pozwanej oddalającą wniosek skarżącego o przedłużenie okresu wypłacania dodatku na dziecko pozostające na utrzymaniu, pobieranego przez niego od 1978 r.
Na poparcie odwołania wnoszący je podnosi siedem zarzutów.
– Zarzut pierwszy: naruszenie przywołanych przepisów regulaminu pracowniczego urzędników Wspólnot Europejskich i zasad pewności prawa i równego traktowania;
– Zarzut drugi: naruszenie prawa wynikające z błędnego przyjęcia, że wnoszący odwołanie powołał się w swej skardze na tylko jedną podstawę (art. 2 ust. 5 załącznika VII do regulaminu pracowniczego), i ograniczenia w ten sposób zarzutów, które powinny były w zasadzie obejmować także błędne zastosowanie norm i powiązanych z nimi przepisów w omawianej dziedzinie;
– Zarzut trzeci: błędne zastosowanie prawa, błędne uzasadnienie i naruszenie prawa, ponieważ sąd pierwszej instancji rozstrzygnął niniejszą sprawę na zasadach analogii i bez przywołania określonego kryterium prawnego czy normy odniesienia.
– Zarzut czwarty: błędne zastosowanie prawa, zaniechanie i brak uzasadnienia przy ocenie dowodów przedstawionych przez wnoszącego odwołanie na poparcie jego wywodów;
– Zarzut piąty: nieposzanowanie ogólnych i nienaruszalnych zasad równego traktowania w wyniku oczywistej bezzasadności zastosowania i wadliwej wykładni przywołanych w niniejszej sprawie uregulowań lub wytycznych;
– Zarzut szósty: niewłaściwość, błędne uzasadnienie i wykroczenie poza przysługujący zakres swobodnej oceny przy zasądzeniu kosztów, z których wnoszący odwołanie powinien był zostać zwolniony w całości lub w części z uwagi na chorobę członka rodziny, które to zasądzenie Sąd oparł na opinii lekarza zakładowego wspólnego systemu ubezpieczenia chorobowego zamiast administratora;
– Zarzut siódmy: brak uzasadnienia zaskarżonego wyroku w wielu rozstrzygających kwestiach poruszonych przez wnoszącego odwołanie, które nie zostały jednak pogłębione przez Sąd.