Sprawa F-52/06: Skarga wniesiona w dniu 21 kwietnia 2006 r. - Pimlott przeciwko Europolowi.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2006.190.34/2

Akt nienormatywny
Wersja od: 12 sierpnia 2006 r.

Skarga wniesiona w dniu 21 kwietnia 2006 r. - Pimlott przeciwko Europolowi

(Sprawa F-52/06)

(2006/C 190/64)

Język postępowania: niderlandzki

(Dz.U.UE C z dnia 12 sierpnia 2006 r.)

Strony

Strona skarżąca: Mike Pimlott (Porchester Hampshire, Zjednoczone Królestwo) (Przedstawiciel: D.C. Coppens, avocat)

Strona pozwana: Europejski Urząd Policji (Europol)

Żądania strony skarżącej

– uchylenie decyzji Europolu z dnia 25 stycznia 2006 r.;

– nakazanie Europolowi przedłużenia umowy o pracę ze skarżącym na cztery lata od dnia 1 stycznia 2006 r. do dnia 31 grudnia 2010 r.;

– obciążenie Europolu kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżący, po zatrudnieniu po raz pierwszy przez Europol w dniu 1 stycznia 2000 r. na okres ustalony początkowo na 4 lata, został począwszy od dnia 1 stycznia 2002 r. zatrudniony na innym stanowisku w tym samym urzędzie na podstawie nowej umowy o pracę, która miała wygasnąć w dniu 31 grudnia 2005 r.

W swojej skardze skarżący kwestionuje decyzję Europolu o przedłużeniu tej umowy tylko na 2 lata. Podnosi, że od chwili gdy podjął się wykonywania nowych obowiązków na podstawie nowej umowy o pracę, Europol powinien był uznać go nie za członka personelu, który otrzymał od władz swojego państwa pochodzenia specjalny urlop bezpłatny, lecz raczej za członka personelu, który nie ma już żadnych związków z tymi władzami. Takie rozróżnienie jest istotne, gdyż w pierwszym przypadku znajdowałby zastosowanie art. 6 tiret drugie regulaminu pracowniczego Europolu, umożliwiający przedłużenie umowy na okres 2 lat, podczas gdy w drugim przypadku znajdowałby zastosowanie tiret drugie tego przepisu, umożliwiający przedłużenie umowy na okres 4 lat.

Skarżący podnosi, że w 2002 r. zerwał wszelkie związki łączące go z początkowym pracodawcą w Zjednoczonym Królestwie i był przekonany, że ten ostatni w rezultacie dokonał zmian w rejestrze osobowym. Nawet jeśli okaże się, że władze brytyjskie nigdy nie wykreśliły go z tego rejestru, skarżący podnosi, że nie może w żadnym przypadku ponosić konsekwencji tego zaniedbania.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.