Sprawa F-21/07: Skarga wniesiona w dniu 4 czerwca 2007 r. - Marcuccio przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2007.223.20/1

Akt nienormatywny
Wersja od: 22 września 2007 r.

Skarga wniesiona w dniu 4 czerwca 2007 r. - Marcuccio przeciwko Komisji

(Sprawa F-21/07)

(2007/C 223/35)

Język postępowania: włoski

(Dz.U.UE C z dnia 22 września 2007 r.)

Strony

Strona skarżąca: Luigi Marcuccio (Tricase, Włochy) (przedstawiciel: G. Cipressa, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

Skarżący wnosi o:

– stwierdzenie nieważności domyślnej decyzji (zwanej dalej "zaskarżoną decyzją"), oddalającej wniosek skarżącego z dnia 30 grudnia 2005 r., który wpłynął do pozwanej w dniu 17 stycznia 2006 r.;

– w razie potrzeby - stwierdzenie nieważności decyzji organu powołującego z dnia 15 listopada 2005 r., oddalającej zażalenie skarżącego na zaskarżoną decyzję;

– zasądzenie od pozwanej na rzecz skarżącego odszkodowania w wysokości określonej we wniosku z dnia 30 grudnia 2005 r., to znaczy 100.000 EUR, względnie w innej wysokości, wyższej bądź niższej, którą Sąd uzna za słuszną;

– zasądzenie od pozwanej dalszych 50.000 EUR, względnie innej kwoty, wyższej bądź niższej, którą Sąd uzna za słuszną, tytułem odszkodowania za szkody powstałe po dacie złożenia wniosku;

– zasądzenie od pozwanej odsetek za zwłokę w wysokości 10 % rocznie od kwoty 100.000 EUR, względnie innej, wyższej bądź niższej, którą Sąd uzna za słuszną, kapitalizowanych corocznie, od dnia wskazanego we wniosku z dnia 30 grudnia 2005 r. do dnia faktycznego spełnienia świadczenia, a bardziej ogólnie rzecz ujmując, do czasu całkowitego usunięcia spornych notatek, bądź kapitalizowanych w sposób i od dnia, który Sąd uzna za słuszny;

– zobowiązanie pozwanej do zniszczenia bez dalszej zwłoki oryginałów oraz licznych kopii notatki z dnia 20 lutego 2001 r., o sygnaturze 951.883, oraz notatki z dnia 15 listopada 2006 r. i w końcu, o ile istnieją, pisma z dnia 20 lipca 2006 r., do którego pozwana odwołuje się w notatce z dnia 15 listopada 2006 r.;

– zobowiązanie pozwanej do poinformowania skarżącego o zniszczeniu odnośnych zapisów i podania w odniesieniu do każdego ze zniszczonych dokumentów miejsca, w którym się znajdował przed zniszczeniem oraz wszystkich okoliczności związanych z czasem, miejscem i przebiegiem procesu niszczenia, w szczególności czasu, miejsca i nazwiska urzędnika dokonującego zniszczenia;

– zasądzenie od pozwanej na rzecz skarżącego kwoty 100 EUR, względnie innej, wyższej bądź niższej, którą Sąd uzna za słuszną, za każdy dzień zwłoki w zniszczeniu dokumentów, liczony od dnia wydania wyroku do dnia rzeczywistego poinformowania skarżącego o dokonaniu zniszczenia, która to kwota podlega zapłacie każdego pierwszego dnia miesiąca z tytułu roszczeń powstałych w poprzednim miesiącu;

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsza skarga dotyczy szeregu stwierdzeń, które zgodnie z twierdzeniem skarżącego zawierają niektóre sporządzone przez pozwaną notatki, które jego zdaniem umożliwiają stwierdzenie bezprawnych czynności, faktów i sposobów zachowania związanych z przetwarzaniem dotyczących jego osoby poufnych informacji.

W uzasadnieniu tego twierdzenia skarżący podnosi trzy następujące zarzuty:

1. Brak uzasadnienia, ponieważ po pierwsze wniosek skarżącego został oddalony jedynie w dorozumiany sposób i po drugie uzasadnienie pozwanej zawarte w nocie z dnia 15 listopada 2006 r. było niespójne, nielogiczne i jedynie pozorne.

2. Naruszenie prawa, ponieważ przesłanki uznania żądania odszkodowania za szkodę poniesioną we wniosku z dnia 30 grudnia 2005 r. są spełnione, mianowicie: niezgodność z prawem czynności, faktów i sposobów zachowania pozwanej; powstanie szkody po stronie skarżącego; związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy podnoszoną szkodą a zarzucanym pozwanej zachowaniem.

3. Naruszenie obowiązku starannego działania i zasady dobrej administracji ponieważ pozwana zaniedbała interesy skarżącego i dopuściła się szeregu związanych ze sobą czynności oraz do powstania faktów, które ze względu na ich kwalifikowaną niezgodność z prawem oraz znaczny okres, w którym występowały, stanowią naruszenie tego obowiązku i tej zasady.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.